Frozen : A New Story

Anılar

Elsa

Sadık muhafızım gözlerimin önünde Jack'i bayıltırken Hans tahttan kalkıp bana doğru yürümeye başlıyor.Bense hala şaşkınlığımdan kurtulmaya çalışıyorum.

"Teklifim hala geçerli kartanesi.Eğer benimle evlenirsen hayatın bağışlanır!"
"Seninle evleneceğime ölürüm daha iyi!Seni düzenbaz!Söyle,kardeşime ne yaptın?"
"Ne şirin.Hala kardeşinden umudu kesmemişsin.Ama ben onu unut derim.Geçen sefer teklifimi kabul etmeliydin.Şimdi ya benimle evlenirsin ya da Jack ölür!"

Kalbim bir anda tekliyor.Nefesim kesiliyor.Ne halde olduğumu belli etmemeye çalışsam da beceremiyorum.Atlatığımız zorluklar,geçirdiğimiz zamanlar,beni iyileştirmek için hayatını tehlikeye atması...O bana değer veriyor.Sanırım ben de ondan hoşlanıyorum.Gözlerimden birer damla yaş akarken başımı kaldırıyorum.

"Seninle asla evlenmem."

Hışımla üzerime geliyor.

"O zaman sevdiğin herkesle seni tehdit ederim.Sen kabul edinceye kadar.Muhafızlar, kraliçemi zindana götürün!"

İki saray muhafızı gelip beni zindana götürüyorlar.Bu Hans'ın beni daha önce kapattırdığı zindan.Askerler bu sefer ellerimi bağlamıyorlar.Onlar gidince yine yalnızlığımlayım.Hayatım böyle geçti ve geçecek galiba.
Hans'ın sözlerini hatırlayınca yine gözlerim doluyor.Anna'yı özledim.Tüm o sakarlıklarını,iyimserliğini,güzel sesini...Küçük pencereden görülen Arendelle'e bakıyorum.Bıraktığım gibi değil.Tüm canlılığını yitirmiş,ölü bir şehir görüyorum.Maria kardeşim ve güçlerimden sonra şehrimi de elimden aldı işte.Tabii ya güçlerim.Onları tamamen kaybetmedim.Tek gereken odaklanmam.Anılarımı yokluyorum.Ruhuma dokunacak bir anı arıyorum.Anna'nın kapımda şarkı söylediği günler gözümde canlanıyor.Kapımda sabahladığı günler...Ben se çıkıp ona sarılamadım.Onunla oyunlar oynayamadım.Ne iyi bir kardeşmişim ben!Korkak ve düşüncesiz.Gözlerim yine doluyor.Ama güçlerimi hissedebiliyorum.Bu sefer çok daha güçlü ve kendimden eminim.Yaşlarımı siliyor ve duvara odaklanıyorum.Etraf yavaş yavaş buz kesiyor.Bir hamle yapıyorum ve duvar taşları yerlerinden oynuyor.Ama çok gürültü çıkıyor.Bir sonraki hamlemde bu duvarı yıkmalıyım.Derim bir nefes alıyorum.Uzaklardan gelen seslerin muhafızlara ait olduğunu biliyorum.Yeniden güçlerimi kullanıyorum.Büyük bir gürültüyle duvar yerle bir oluyor.Hemen dışarıya çıkmaya hazırlanıyorum ama her taraf su.Suya güvensiz bir adım atıyorum.Bastığım yer bir anda donuyor.Suda yürümeye başlıyorum.Trollere gitmeliyim.Karşıya ulaştığımda geride bıraktığım buzu eritiyorum.Aynı anda saraydan gelen bağırışmalar kulağıma ulaşıyor.Kaçtığımı anlamış olmalılar.Koşmaya başlıyorum.Ama yaptığım şey beni çok yormuş.Hala çok zayıfım ve daha da kötüye gidiyorum.Bacaklarım isyan etse de ilerlemeye devam ediyorum.Aklıma Olaf geliyor.Acaba ona ne oldu.

Dağda hızlı hızlı ilerliyorum.Sonunda etraftaki ağaçlar ölmeye ve seyrekleşmeye başlıyor.Kendimi kayalık bir yerde buluyorum.İşte trolleri ilk gördüğüm yer.Yine etraf sessiz ve sakin.Daire şeklindeki açıklığın ortasında duruyorum.Etrafımda dönüyorum ama kimse kendini göstermiyor.Birden taşlar bana doğru yuvarlanmaya başlıyor.Birkaç adım kala duruyorlar ve kısa,şirin troller kendilerini gösteriyorlar.

Hepsi şaşkın bana bakarken Pabie kalabalığın arasından geçip karşımda duruyor.

"Hoşgeldiniz majesteleri.Ama biraz geciktiniz.Krallık tehlike altında."
"Evet.Bir zindandan kaçıp buraya geldim.Sizden yardım istemek için."
"Güçlerin konusunda yardım edemen Elsa.Sana yardım edebilmem için önce kaynağı bilmeliyim."
"Ama güçlerimin bir kaynağı yokki.Doğuştan sahibim zaten."
"Peki hala nasıl oluyor da güçlerini kullanabiliyorsun?"
"Anılarım.Jack güçlerimin ruhuma bağlı olduğunu söylüyor.Güzel anılarım,özellikle bende iz bırakanlar güçlerimi etkiliyor."
"Belki de güçlerinin kaynağı anılarında saklıdır.Belki hatırlamadığın bir şeydir.Bebekken başına gelmiş bir şey."
"Bu doğru olabilir mi?Güçlerimin bir kaynağının olması..."
"Bilmiyorum ama öğrenebiliriz.Tek gereken biraz sihir.Gel,yaklaş bana.Şimdi anılarına ulaşmaya çalışacağım."