Install

CHAPTER 4

Reminiscing

It's a sunny day. Halos 1 pm na pero hindi ko maramdaman yung init, hindi ito masakit sa balat. Sa katunayan ay maganda ang simoy ng hangin, I think it's because of the natural things that's surrounding the place.

I'm enjoying the view. Big trees, and a great weather. Nature is such a stress reliever.

Kasalukuyan akong nakaupo sa ilalim ng isang malaking puno.

I can hear every child's laughs

Hindi ko mapigilang mapangiti habang pinapanood ang mga batang nagtatakbuhan at mga taong nagkukumpulan na sa tingin ko ay isang pamilya na kasalukuyang nagpipicnic.

Makikita sa mga mukha nila ang saya. Kahit yung mga vendors, hindi ko makita ang pagod at paghihirap sa mukha nila. They are happy, proud and contented of what they are doing.

Since I have my camera with me, I decided to take some photographs para magkaroon ako ng reference if ever magkaroon ako ng time para magpinta.

Habang nag iikot-ikot ay may nakita akong isang batang nakaupo lang sa gilid. I observe her, I can see a sad emotion kaya naisipan kong lapitan ito.

"Hi", bati ko. She look surprise noong kinausap ko siya.

"Hello po", nahihiya niyang bati. She's cute

"Bakit hindi ka sumali sakanila", turo ko sa mga batang naglalaro.

"Sabi po ni sister I can't po kase bawal ako mapagod"

"Why?, Are you sick?"

"May sakit dw po ako sa heart po",she said sabay turo sa bandang dibdib niya.

I feel sad about her. Masyado pa siyang bata para maranasan yung ganong sakit. Kadalasan sa mga may ganoong sakit ay mahirap ang dinadanas. Having a heart disease is not a joke lalo na at bata pa siya baka hindi niya kayanin.

"Don't worry just always pray, gagaling ka. Makakapaglaro ka din kasama sila soon.", pagpapalakas ko sa loob niya.

She smiled. Nakakahawa yung ngiti niya, para siyang walang iniinda o problema.

Tinanong ko siya kung sino ang kasama niya. Napag-alaman kong isa pala siya sa mga ulilang nakatira sa orphanage malapit dito sa park.

"Sheyyy bilisan mo, habulin mo kami babygirl", kuya said while teasing me

"Saglit lang, angbilis nyo naman kuya", I said while pouting

"Zuri come'on ran after us. You're the taya remember", Ryle said

Agad ding napawi yung ngiti ko dahil sa memoryang naalala ko. I wish I'm still a child na laro lang ang inaatupag.

Kamusta na kaya si kuya, after he graduated college he went to US to handle our company there. We still talk pero bihira lang because he's always busy. Hindi din siya umuuwi kahit may special occasions. It's been years.

He's two years older than me. I miss him, the way he calls me baby girl.

Hiro Akiro Villarreal, hindi naman halatang mahilig sa japanese name yung parents namin noh? Naalala ko pa kapag nasa school ako dati, lagi nila akong tinatanong if Japanese ba ako o may dugong hapon ba ako. Laging kibit balikan lang ang sagot ko sakanila.

"Soon, I'm gonna marry you Zuri"

"Talaga? Pero kelan? Hindi ba pwede ngayon?"

"Hindi pa pwede kase bata pa tayo, pero promise ko yan"

"I love you...keep this ring ha, engagement ring natin toh.
Ibigsabihin fiance na kita. Hindi ka na pwede maghanap ng ibang love ako lang dapat. When the right time comes sa church na kita bibigyan ng ring"

"Talaga?... promise?"

"Pinky promise"

Same with Ryle, we used to play when we are still a child. Nagulat nalang ako noong nabalitaan ko na nagmigrate na pala yung pamilya nila. Kahit isang simpleng paalam sa isa't isa ay hindi namin nagawa. Well I'm not mad at him. But I'm hoping that we will meet soon and he will able to do what he promised.

He's one of the reason why I'm still not inrelationship right now. Pinanghahawakan ko pa din ang pangako niya kahit alam kong imposible na yon mangyari.

Napahawak ako sa kwintas ko. Nilagay ko dito yung singsing, I feel safe kapag suot ko to.

•••••

Since it's weekend I decided to treat my self. Wala akong gana magdrive ngayon kaya napagdesisyonan kong mag-taxi nalang.

Nakikinig ako ng music while naghihintay. Good thing I have my mighty earphones with me.

I'm on my way papunta sa salon. I want to color my hair black. Kadalasan akong napagkakamalang may dugong banyaga because of my golden brown hair. I don't know if bakit ganito yung kulay, siguro nasa ninuno na namin kaya namana ko, my mom has the same hair color as mine too. Yung kay dad namn is just a plain black.

Nang makarating ako ay agad akong niwelcome ng my ga staffs. Let's say na kilala na ako dito. Isa ako consistent customer.

While we are in the middle of dyeing process, one of them ask me a question

"Ahm Miss S... Masyado ng maganda yung natural hair color mo. Bakit want mo pa gawing black?", tanong nito.

I just smile as a response.

I also request a hair treatment.

Before going home I decided to stop over at the book store. I'm not that so called book worm pero I do believe that reading is a great past time. Madami akong libro sa mansion, masyadong madami kapag dinala ko pa sa condo kaya iilan lang yung nadala ko at halos lahat yon nabasa ko na.

I keep on scanning some book titles hanggang sa may nakita akong natipuhan ko. Aabutin ko na ito nang may kamay na biglang nakakuha nito.

I sighed. Hindi naman ako immature para gumawa ng eskandalo dahil lang may nakakuha sa librong gusto ko. Tumalikod ako para pumunta sa kabilang shelf para maghanap ulit ng bigla akong tinawag nito.

"Miss", tawag niya sa akin. Napaharap ako sabay turo sa aking sarili sarili para masiguradong ako nga yung tinutukoy niya.

"Ahm Miss, do you want this one?", he ask habang tinataas yung librong nakuha niya kanina.

I nod. Bakit ba naman ako magsisinungaling. I really like that book, sana ibigay.

"Oh sorry nauna ako eh", he said while wearing he's boyish grin before going to the counter to pay.

Agad na nagsalubong ang kilay ko. Masama ang tingin ko sakanya habang siya ay papalayo. Nakakabadtrip, edi sayo na. Nawalaan ako bigla ng gana kaya padabog akong lumabas sa book store. I didn't mind the eyes of people who are watching me. Bahala sila jan basta ang alam ko naiinis ako. Damn that Mr. Stranger. Sinira niya yung araw ko.