Evlilik ha? Ne yapıcağımı ya da nasıl olucağını bilmiyorum. Kageyema'nın ailesi kesinlikle kabul etmicek bu evliliği. Çünkü ben ne baskın bi omegayım ne de seçkin bi ailenin çocuğuyum. Kageyama'nın ailesindeki herkez baskın ve evlendikleri kişilerde öyle. B-ben Kageyama için uygun bi eş değilim. Onu ne kadar sevsemde asla kabul edilmicez. Asla benimle mutlu olamicak. Benim için ailesinden vazgeçmesini istemiyorum. Seni çok seviyorum Kageyama ama bunu yapmak zorundayım.
Kageyama uyurken eşyalarımı toparladım ve küçük bir not bıraktım. Dolu gözlerimle ona son öpücüğünü vererek evden çıktım. Kalbim bu acıya dayanamıyor. Sokak ortasında ağlayarak dolaşıyorum. Gidiceğim bir yer bile yok. Benim tek evim Kageyama'nın yanıyken onuda bıraktım. Tanrım bana bi yol göster, lütfen. A-atsumu? Onu arasam ve anlatsam ne der acaba? Hiç düşünmeden aradım.
"Alo?"
"B-benim Atsumu Hinata."
"Hinata! Ne oldu iyi misin ? Bu saatte neden aradın bi sorun var dimi ? Anlat hemen Dur bi dakika nerdesin? Yanına gelicem."
Atsumu ile görüşmeyeli baya oluyor. O hastane olayı sonrası bi daha görüşmedik sanırım. Ama yinede telefonu kapatır kapatmaz yola çıktı. Atsumu iyi bi arkadaş evet ama... bilmiyorum.
Çok geçmeden yanıma gelmişti bile. Nefes nefeseydi araba ile gelmesine rağmen. Olanları anlattım ve oda ne yapılıcağını bilmiyordu. Alfamdan uzak kalmak istemiyordum ama bunu yapmak zorundayım. Belli bir süre enazından yeni bir yer bulana dek Atsumu ile kalmaya karar verdim.
[KAGEYAMA]
Sabahın ilk ışıklarıyla uyandım. Mutlu ve huzurlu hissediyordum çünkü sonunda Hinata ile evlenicektim. Yatakta doğruldum ve yanıma baktığımda Hinata yoktu. İçimi bi korku kapladı ve hemen evin her yerini aramak için kalktım. Kafamı çevirdiğimde komidinin üstünde bir kağıt vardı.
"Kageyama,
Benim sevgili alfam. Seni çok seviyorum ama bunu yapmak zorundaydım. Umarım beni affedersin. Asla isteyerek yapmıyorum bunu ama ailen ve mutluluğun daha önemli. Seni seviyorum. Ailenin yanına git."
"Aptal,aptal,APTAL HİNATA! Ben zaten seninle mutluyum. Sen ne saçmalıyosun? Beni böylece bırakıp gidemezsin. Hayır izin vermem."
Gözlerimden akan yaşlarla kapıya doğru fırladım. Dışarıda gerekirse tüm ülkede onu aricaktım ama kapıyı açtığımda annemler tam karşımdaydı. Ağlayan beni görünce içeri atıldılar. Hepsi, her şey ama her şey onların suçuydu. Benim tatlı omegam onlar yüzünden beni terk etmek zorunda kaldı. Nefret nefret ediyorum. Hepsinden nefret ediyorum.
"Gördün mü oğlum demek ki seni gerçekten sevmiyomuş. Boşuna ablanı dün çıldırttın ve bizi buraya kadar getirttin."
"Anne kes sesini. Sizin yüzünüzden tamam mı. Her şey sizin yüzünüzden. O beni asla bırakmazdı. O- o beni... gerçekten....seviyodu."
Göz yaşlarımı gene tutamadım. Annem elini yanağıma götürdü. Aynı Hinata gibi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Göz yaşlarım durmak bilmeden akıyordu. Onsuz olmak istemiyorum o benim hayatım.
2hafta sonra
Ailem zorla beni eve geri getirdi. O günden beri ona hiç ulaşamadım. Yemek yiyemiyorum, odamdan çıkmıyorum ve tek yapabildiğim ağlamak. Şimdi nerde , ne yapıyo, kimle? Bu sorular beynimi yiyip bitirirken yavaş yavaş ölüyo gibiydim. Ben böyleysem o nasıldı, beni düşünüyo muydu? Ama eğer düşünseydi geri gelirdi.
[HİNATA]
Yaklaşık 2 haftadır hastanedeyim. Doktorların dediğine göre birbirine bağlanmış çiftler ayrıldığında çok zor dayanırmış. Özellikle de resesif omegalar.
Hastenede sürekli serumlar ve iğnelerle ayakta durabiliyorum.
Ayyyy uzun bi süre sonra yeni bölümmm geldiiiii. Sizleri çok özledim ve umarım siz de özlemişsinizdir. Bölüme oy verip yorum atmayı unutmayın. Muahh~
