19

1.5K 89 32
                                    

İğneler ve serumlar beni ne kadar ayakta tutabilse de yine ölü gibiydim. Atsumu olmasaydı belki de şuan ölmüştüm. O benim için gerçekten değerli. Ayrıca eğer onunla olmuş olsaydım bunları yaşamazdım. Bir dakika ne düşünüyorum ben böyle! İyice aklım bulandı. Biraz dinlenmem lazım.

[ATSUMU]

Hinata'nın bu durumda olmasını kaldıramıyorum. Yapmam gereken şeyi yapmak zorundayım. Onu ne kadar çok sevsem ve istesem de o benim omegam değil...

[CHİKO(Kageyamanın annesi)]

"Akio! Bu gidişle oğlumuz ölücek. B-ben bunu kaldıramam. Lütfen o çocuğa bir şans verelim."

Oğlumun bu halleri beni gerçekten öldürücek gibi hissettiriyor. O böyle acı çekerken, ağlarken, yemek yemezken ben ben nasıl yaşarım. Oğlum için her şeyi yapmam gerekiyor. Bu ailemize yakışmayan birini kabul etmek olsa bile.

"Tamam."

[KAGEYAMA]

Aşağıdan gelen ses çok tanıdık. Bu ses....

"Kageyama! Seni korkak pislik. Aşağıya in lan hemen!"

Atsumu!!

Hızlıca ayağa kalktım ve aşağıya koştum. Gerçekten bu o.

"Seni pislik ne işin var evimde!"

"Asıl burda sen ne bok arıyorsun. Hinata orda acılar içinde kıvranırken ve özellikle o şua-"

NE! Hinata acı mı çekiyor. Hem de benim yüzümden.

Beynim dönmeye başladı. Hinata benim narin tatlı omegam acı çekiyo.

"Nerde o?"

"Önce beni dinle seni pislik. Hinata daha bilmiyo ama ............"

Bütün kanlarım beynime fışkırdı. Ölmek üzere gibi hissediyorum. Kal-kalbim acıyo. O acı çekerken yanında o pislik vardı ben değil hem de o durumdayken acı çekiyodu. Hepsi ailem yüzünden.

"Kageyama oğlum. Babanla konuştum git ve omeganı getir."

"Sen söylemesen bile yapıcaktım. Beni ona götür Atsumu. Hemen!"

Hiç bir şey Hinata'dan önemli değil benim için. Para, şöhret, aile. Benim tek ailem Hinata ve önceden çektiği acıları tekrar çekmesine izin vermicem. Bekle beni bitanem geliyorum."


Hastaneye geldik ve koşarak odasına gittim ama gördüğüm manzara hiç hoş değildi.

"HİNATAA!"

[HİNATA]

5 dakika önce


Ah beynim uyuşuyor. Kalbim çok fazla acıyor. B-ben bu acıya daha fazla dayanamıyorum. Sanırım sonum geldi Kageyama. Ah bu alarmlar ne kadar can sıkıcıymış. Dinlenmem lazım. Gözlerim kapanıyo.

"HİNATAA!"

"Bu ses Kageyama'nın sesi."

Kafamı kapıya doğru çevirdiğimde onu gördüm. Doktorlar neden onu tutuyor. O beni almaya gelen melek değil mi.

"B-ben..sonuna...ah geldim. Seni...çok...seviyorum.... ALFAM:)"

[KAGEYAMA]

"B-ben..sonuna...ah geldim. Seni...çok...seviyorum.... ALFAM:)"

Eli yatağın demirinden boşluğa doğru sarkmaya başladı. O an kendimi gerçekten kaybettim ve yanına koştum.

"Hayır. Hayır. HAYIR DEDİM SANA ÖLEMESİN. BENİ BENİ SENSİZ YETERİNCE BIRAKTIN. BEN SENSİZ DAYANAMAM ARTIK."

Kalbim ağrıdan ölürken doktorun dedikleri beni rahatlattı.

"Sadece bayıldı. Ölmedi. Vücudu alfasının feromanları olmadan rahatlayamıyordu. En sonunda dayanamadı ve yine bayıldı. Biz o yüzden burdayız."

Ölmek üzere olan benim ama şuan.Doktorlarla biraz konuştuktan sonra çıktılar ben de onu rahatlatmak için feramonlarımı yaymaya başladım.

Doktorlarla biraz konuştuktan sonra çıktılar ben de onu rahatlatmak için feramonlarımı yaymaya başladım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Onsuz yaşayamicağımı bir kez daha anladım...



ayyy kısa oldu bölüm ama sınavlarıma çalışmam lazım :( umarım beğenirsiniz öptümm muahhhhh<3

yorum atmayı ve oy vermeyi unutmayınn


Geri Dönüş Yok   { Kagehina }Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin