Geri Dönüş Yok { Kagehina }

YAN HİKAYE 2 PART 4

Ve evet doktorun dediğine göre daha hamile değilim. Bu hamile kalma korkusunu ikinci kere yaşıyorum.(ana hikayede bardan sonrada aynı olay olmuştu kondom unutuldu) Bence artık birbirimize bağlandığımız için çocuk sıkıntı olmazdı ama daha evlenmedik ve ailelerimzden onay almadık. Peki ne zaman evlenicez?

"Kuro?"

"Efendim tatlım."

"Biz..... ne zaman evlenicez?"

Şaşkın gözlerle bana bakıyordu. Ağzından tek kelime çıkmadan yürümeye devam etti. Bu benimle evlenmek istemiyor demekti. Üstelemeden ben de yola devam ettim. Eve geldiğimde yatağa geçtim ve yattım. İyice düşünmem gerekiyordu. Biz bağlandık ama neden evlenmiyoruz? Bu çok saçma. Ne yapmam gerektiğini de bilmiyorum. 

1 YIL SONRA

Tam bir yıldır birlikteyiz ama ne evlenme teklifi aldım ne de konusu açıldı. Aileler birlikteliğimizi onayladı hatta aynı evde yaşamaya başladık. Lise  çoktan bitti ve artık yetişkiniz. Hem üniversite için hazırlanıyor hem de çalışıyoruz. Kuro voleyboldan vazgeçmedi fakat ben vazgeçtim. Arada onu izlemeye gidiyorum. Çok gelişti ve mükemmelleşti. Ayrıca ünlendi de. Kızların hayalini kurduğu bir alfa oldu. Maçlarda bütün omega kızlar ona tezahürat yapıyor. Can sıkıcı. İlişkimiz de pek iyi değil. Pek konuşamıyoruz ve birlikte zaman geçiremiyoruz. Sanırım bizim....sonumuz geliyor.

[KURO]

Maç bitti fakat onu izleyenler arasında göremiyordum. Gerçekten büyük bir sorunumuz var. İlişkimiz çok kötü gitmeye başladı. Son aylarda pek konuşmuyoruz bile. Ona ne zaman onu sevdiğimi söyledim yada o bana söyledi hatırlayamıyorum. Aynı evde yaşamamıza rağmen birer yabancı olmaya başladık. Buna dayanamıyorum.

Eve dönerken gözüme bir şey takıldı ve aklıma ilk o geldi. Sanırım artık yapmanın zamanı gelmişti. Onu çok beklettim.

Gözüme çarpan o güzel yüzükleri ve bir buket çiçek ile şarap aldım. Eve doğru yürümeye başladım. Mutluluktan yerimde duramıyordum. Sonunda ona evlenme teklifi edicem. Bizi düşünürken çalan telefonumla kendimi hayallerden aldım ve cevapladım.

"Efendim tatlım?"

"Kuro özür dilerim ama ben artık dayanamıyorum. Bitirelim. Eşyalarımı topluyorum annemlerin yanına dönüyorum."

Telefonda duyduklarım tüm hayallerimi yıkmıştı. Kısık ve ağlamaklı ses tonu onu ne kadar ihmal ettiğim ve üzdüğümün kanıtıydı. Onunla ilgilenmeyi ön planda tutmalıydım. Telefon kapandığı gibi koşmaya başladım. Onun benden gitmesini kabul edemem. O benim için çok değerli. Hayatım boyunca onunla olmak istiyorum, onu çok seviyorum. Onunla evlenmek istiyorum. Keşke bunları sana önceden söyleseydim. Şimdi benden gitmeyi düşünmezdin. 

Eve vardığımda onu elinde bavul ile tam kapıdan çıkarken yakaladım. Nefes nefese kalmıştım.

"H-hiçbir yere gitmiyosun!"

Onu içeri soktum ve sımsıkı sarıldım.

"SANA DELİ GİBİ AŞIĞIM TAMAM MI BENDEN GİTMENE ASLA İZİN VERMİCEM. Sen benim omegamsın. Ben sensiz yaşayamam. Lütfen beni terk etme."

Göz yaşlarımı tutamıyordum. Onsuz bir hayat düşünmektese yaşamamak daha iyiydi. Göz yaşlarımı silip yere eğildim. 

"Biliyorum biraz geç oldu ama benimle evlenir misin?"

İkimizde göz yaşları içindeydik. Kabul ettiğinde ise daha çok ağladım. Onunla bir ömür geçirmek istiyordum.

2 YIL SONRA