Çırpınırken (Düzenleniyor...)

XLIII.

Hiçbir şey eskisi gibi değil 

Mor ve Ötesi _ Gece 

👨‍👩‍👦 

     Delfin gecenin geri kalanında sessizliğini korudu. Derin, Merih'le birlikte geldiğinde oğlu ile bir saat oyun oynadıktan ve gün boyu neler yaptığını konuştuktan sonra yorgun olduğunu söyleyerek odasına çekilmişti. Tek yaptığı yatağına uzanıp uzun zamandır dinlemediği şarkıyı defalarca kez dinlemek olmuştu. Üniversitenin ilk yılı gözlerinden geçiyordu. Kaç defa dinlediğinin farkında değilken kapı tıklatıldı ve ardından açılıp Derin girdi. Elinde bir fincan buharı tüten melisa çayı vardı. 

"Yorgunluğa ve kafa karışıklığına iyi gelir." dedi Derin, Delfin'in yanına gelip kupayı uzatırken. Delfin gülümseyerek kupayı aldı. 

"Teşekkür ederim." dedi müziğin sesini kısarken. 

"Mor ve Ötesi dinlemeye başlamışsın." dedi Derin hafifçe gülümseyerek. 

"Uzun zaman olmuştu." dedi Delfin omuz silkerek. Konuyu kapatmak istiyordu. Derin bir süre sessizce Delfin'e baktı. Ardından birkaç adım geri gitti. 

"Gidiyorum, verdiğim sözü bozamam. Bir şeye ihtiyacın olursa seslen." dedi hafif alaycı bir gülüşle. Ardından bir cevap beklemeden odadan çıktı. Onun bu hali Delfin'i şaşırtsa da halinden memnun  bir şekilde çayını yudumlamaya devam etti ve geçmiş anı havuzuna tekrar daldı. Sadece Merih'i uyutmak için salona indi. 

     Ertesi gün Delfin için şaşkınlığını ve duygularını düşünmeyi bir gece önce tamamladığı için daha parlak ve ferahtı. Bu yüzden de gün boyunca akşamki yapacağı konuşmayı düşünmeden işlerine odaklandı. Dersleri bitip de okuldaki odasına döndüğünde kitaplığına yöneldi. Akşam Atilla ile konuşmadan önce yapması gereken bir şey vardı. Önce kitap falına bakması gerekiyordu. Kitaplıktan 'Soneler'i aldı. Gözlerini yumup odaklandı. Sayfalar parmaklarının arasından sürüklenirken içinden gelen dur hissiyle parmaklarını durdurdu. Gözlerini açarak seçtiği soneye baktı. Okurken gülümsedi. Yine yanılmamıştı. 

'Bazen geçmiş günlerden kalanları anarım 
Bir araya gelince hoş sessiz düşünceler; 
Aradığım şeylerin yokluğuna yanarım 
Gönlümü yitenlerle çektiğim yaslar deler: 
Yaş bilmeyen gözlerim boğulur da yaşlara 
Ölüm gecesindeki sevgili dostlar için 
Depreşir yüreğimde nice kapanmış yara 
Yitip gitmiş yüzlere inlerim için için. 
Geçmiş yaslar yeniden beni yürekten vurur 
Acıları saydıkça bir bir içim kan ağlar; 
Gönlüm eski dertleri anıp çile doldurur. 
Borcum bitmemiş gibi yine keder borcum var. 

Ama sevgili dostum seni andım mı yeter: 
Bütün yitenler döner bütün acılar biter.' 

Kitabı kapatıp aldığı rafa geri koydu. Sakince çantasına yöneldi. Yüzünde kararlı bir ifadeyle odasından ve okuldan çıktı. Merih'le birlikte eve vardıklarında hâlâ sakindi Delfin. Öyle ki oğlu bile ondaki tuhaf sakinliği fark etmişti. 

"Annecim durgun bir deniz gibisin." dedi Merih gözlerini kısarak. Delfin güldü. 

"Kendimi öyle hissediyorum, canımın içi." dedi Delfin gülümseyerek. 

"En son böyle korkutucu bir şekilde sakin olduğunda okulda senin tez savunmanı dinlemeyen hocalara kitap fırlatmıştın anne." dedi Merih kıkırdayarak. Delfin kahkahalarla güldü. 

"Ve buna rağmen beni nasıl mezun ettiklerine şaşırıyorum." dedi Delfin kahkahalarının arasında. Merih de onunla birlikte güldü. Gülüşleri durulduğunda,