Hell Hydra

Part 2 de vader

Dit hoofdstuk kan voor sommige nogal gevoelig zijn dus als je niet goed tegen geweld of misbruik kan skip dit en het volgende deel zeker.

Kate stapt naar de voordeur van haar huis. Ze hoopt dat haar vader niet thuis is, maar hij is bijna altijd thuis want hij heeft geen job. Ik heb eigenlijk geen idee hoe wij rondkomen met mijn moeder haar slechte job als cashsier maar ja het kan haar ook niet zo veel schelen. Ze draait haar sleutel zo zacht mogelijk om in het slot en haalt de hendel zonder maar één geluidje te maken om en stapt naar binnen. Ze kijkt om haar heen in de hal aan de linker kant heb je de eetkamer en de keuken, aan de rechterkant de living en recht voor haar de trap naar boven. Ze checkt de omgeving even en hoort dan het geluid van iemand die opstaat van de zetel in de living. Half lopend half stappend probeert ze zo snel en stil mogelijk naar boven te gaan maar ze is net te traag."Waar ben jij nu weer geweest" hoort ze de stem van haar vader nog zeggen. "Uhm naar mijn sollicitatiegesprek" zegt Kate zacht terwijl ze naar beneden kijkt. "Ga je eindelijk een job krijgen zodat je mij al het geld van de huur kan terug betalen die ik voor jou heb betaalt al die tweeëntwintig jaar" zegt hij boos. "Maar, maar" "Jij was helemaal niet van plan hé om mij geld te geven" onderbreekt haar vader haar. "Wacht maar, hier zal je voor boeten" schreeuwt hij zo luid mogelijk. Hij trekt Kate mee naar de woonkamer en gooit haar op de grond. "Alsjeblieft, alsjeblieft niet weer ik ga je al je geld terug betelen alsjeblieft.". "Te laat." antwoord haar vader terwijl Kate nog altijd op de grond ligt met haar handen op haar rug geduwd in de woonkamer.

Haar vader pakt de asbak van de salon tafel en legt het recht naast het platgedrukte gedicht  van Kate op de grond. Hij pakt een nog half brandende sigaret van het schaaltje af en schuift Kate haar mouw naar omhoog. Hij plaatst de nog hete sigaret op de arm van Kate en drukt er nog eens goed op terwijl Kate gilt van de pijn "Awww, auww Alsjeblieft stop" roept Kate wetende dat hij toch niet gaat stoppen. Wanneer de sigaar helemaal is opgebrand neemt hij gewoon een nieuwe en rolt haar andere mouw op. Hoe meer Kate schreeuwt van de pijn hoe groter de glimlach op haar vader zijn gezicht. Wanneer al de 4 sigaretten op zijn gebrand en allemaal rode kleine brandplekken over Kate haar armen staan gaat hij recht staan en schopt Kate een paar keer hard in haar buik. "Weet je wat ik heb een speciale verassing voor jou vanavond" zegt Kate haar vader het een grote glimlach op zijn gezicht en loopt daarna weg alsof er niks is gebeurt.

Kate ligt nu al een kwartier op de grond terwijl ze niks kan doen. Na een tijdje probeert Kate vaar de hal te sluipen over de vloer. Wanneer ze uiteindelijk voor de trap komt te liggen geeft ze het weer op hoe geraakt ze nu ooit nog de trap op.

Een half uur later is ze eindelijk in haar kamer geraakt Kate is er zelf ook nog van verbaast. Ze pakt de reep chocolade van op haar nachtkastje terwijl ze platuit op haar bed ligt. Even later is hans de reep op en ze weet ook niet hoe of waarom maar hoe meer suikers ze eet hoe sneller haar verwondingen verdwijnen. Ze pakt ook een schriftje en een pen van haar nachtkastje en schrijft helemaal onderaan de volgeschreven pagina de datum van vandaag. In dat boekje houd ze bij hoeveel keer haar vader haar pijn had gedaan en dat waren heel veel pagina's vol met datums. Haar vader doet het al zolang als ze zich kan herinneren. Ze ligt nog even op haar bed heel diep in gedachten. Wat zou haar vader bedoelen met : "Ik heb een speciale verassing voor jou vanavond." ze weet al zeker dat het niks goed kan zijn. Kate opent haar telefoon die ze van haar beste vriendin Sarah had gekregen 6 jaar geleden want ze vond het zielig dat Kate er geen had en zij kreeg juist een nieuwe dus Kate mocht haar oude hebben. Ze scrolt even door het nieuws en stopt bij een artikel over Captain Amerika die een opholgeslagen trein had gestopt en een honderd tal mensen had gered. Waarom kon zo een 'superheld' mij niet eens redden van mijn vader, dacht ze. 

Even later hoorde ze de voordeur open gaan " Ik ben thuis." hoorde ze haar moeder zeggen. Zij was bijna even erg als mijn vader, zij weet wat hij allemaal heeft gedaan en doet er niks aan. Soms zit ze gewoon lekker de show mee te kijken met een zak snoep, hoe mijn vader me helemaal in elkaar slaat. Maar Kate heeft geen aandacht aan haar en gaat gewoon verder met door het nieuws te scrollen. Ze stopt weer even bij een artikel met een foto van de enige echte Tony Stark ze weet niet wat het is maar ze krijgt altijd een raar gevoel als ze hem ziet ookal heeft ze hem nog nooit in het echt gezien.

Als het avond is krijgt ze alleen maar meer stres over wat haar vader zou doen. Juist op dat moment vliegt de deur open en haar dronken vader komt de kamer binnen. Hij loopt met zijn twee handen naar voor als een mummie naar Kate toe. Hij probeert haar broekrits open te doen. Natuurlijk slaat Kate zijn hand weg en stapt naar achter. Haar vader geeft niet op en duwt haar op het bed en zegt " Ik zou niet tegenwerken als ik jou was." zegt hij op een enge lieve toon. Hij probeert nog eens om Kate haar rits van haar broek open te krijgen en dit keer laat Kate hem gewoon doen. Hij trekt Kate haar broek naar beneden en glimlacht wanneer hij Kate haar bang gezicht ziet. "Heb je dit al eens gedaan?" vraagt hij haar. "Wat?" Antwoord Kate. "O, je weet wel wat ik bedoel" fluistert haar vader zacht in haar oor. Er ontstaat een lange rilling op haar rug als ze weet wat hij bedoelt. "Nee" Zegt ze zachtjes maar toch luid genoeg dat haar vader het kan horen. " Niet veel mensen gaan kunnen zeggen dat ze ontmaagd zijn door hun vader." zegt hij terug. 

Nou dit is het tweede hoofdstuk ik hoop dat jullie het leuk vonden en zeker nog blijven lezen. Als jullie dit deel al erg vinden pleas skip het volgende deel. Ik wil niet de reden zijn van nachtmerries of boze reacties of zo.