Hell Hydra

Part 5 alles komt uit

Ik werd wakker in een donkere ijskoude kamer. Ik kan zich niks meer herinneren van wat er gebeurt is alleen dat ik op de grond viel en in een auto werd gesleept. Ik probeert recht te staan maar val bijna weer om van de duizeligheid en ga weer zitten. Ik kijk om me heen en er schijnt  een licht vanonder de deur. Ik hoop dat er iemand mij komt redden en mij hier meteen weer weghaalt. Misschien mijn ouders nee, die zouden niet eens de moeite doen om van de zetel te komen. De politie kwam haar misschien bevrijden maar hoe zouden zij weten dat ik weg ben, niemand was in de buurt toen het gebeurde.

Toen vloog de deur open en wie dat er door kwam was ... mijn vader!? Wat deed hij hier? Hoe kwam hij hier? Deed hij dit? Hij rende meteen naar me toe en knuffelde mij zo hard ik kon bijna niet meer ademen. Er kwamen twee bodyguards achter hem naar binnen. "Wat is dit allemaal?" vroeg ik. Hij brak de knuffel, plaatst zijn handen op jou kaken en keek diep in je ogen en zegt: "Je herinnert je echt niets meer hé. Het is Mathis your boyfriend." Zei hij triest met een krakende stem.

"Je moet ons wel kunnen herinneren. Je moet nog iets kunnen herinneren Katey." zei Mathis. "Sorry maar het enige wat ik mij kan herinneren is dat jij mijn vader bent die mij al heel mijn leven behandelt als een stuk vuilnis!" riep ik terug in zijn gezicht. "Alsjeblieft Katey dat was niet echt." zegt hij zacht terug terwijl er een traan over zijn wang gleed. "Je werd gebrainwashed door Hydra." Zei Mathis in de hoop dat je hem kunt vergeven. "waarom zouden ze dat doen?" vraagt ik aan hem. "Ik denk dat je eens zij dat ze allemaal experimenten aan het doen waren op jou omdat ze jou twee jaar geleden krachten hebben gegeven maar dat je ze nog moest activeren. dat is waarschijnlijk ook waarom dat ze dit deden en ze wisten dat wij heel close waren dus hebben ze mij gebruikt als de misbruikende vader." legde Mathis uit. "Krachten? Dat bestaat alleen maar in sprookjes" antwoord ik. "Toch niet, ik heb al wetenschappers horen praten over andere projecten van hun maar ik verstond er niet veel van." zei Mathis " Maar het heeft duidelijk niet gewerkt misschien zien ze dat ik geen krachten heb en sturen ze me dan naar huis." zeg ik hopend. "Ik denk niet dat ze dat gaan doen. De mensen van Hydra gaan altijd door tot het einde" zegt Mathis zacht terwijl je zijn medelijden kon voelen." Waarom ben jij hier dan? Heb jij ook krachten?" vraagt ik me af.

"Nee niet echt, ik zit hier al vanaf ik een klein kind was. Mijn vader werkt hier dus ze zijn mij aan het trainen om hun vuile klusjes op te kuisen." Zei hij triest terwijl hij naar beneden keek. " Het spijt me echt." Zei ik die nu ook naar beneden kijkt. "Je hoeft geen spijt te hebben over een paar dagen heb ik mijn geweldige Katey weer terug. Van hier te zijn krijg je hopelijk je herinneringen terug door alle bekende plaatsen en personen." Zei hij met hoop in zijn stem. "Ik hoop het ook " Antwoordt ik.