Hell Hydra

Part 7 de celgenoot

Bucky's POV

Ik was nog aan het uitrusten van de missie die ik had in de voormiddag wanneer er twee bewakers binnen komen met iemand in hun handen. Ze laten de persoon op de grond vallen en waren direct weer weg. De persoon doet zijn of haar ogen open en kijkt rond in de kamer. Tot dat hij of zij stopt bij mij. Ik zit in de hoek van de kamer waar het donker is. De persoon stapt een beetje naar voor in het licht. Het is een meisje. Dat had ik niet verwacht. In al de tijd dat ik hier al zit heb ik nog niet veel vrouwen gezien. Soms misschien als ik moet passeren op de gang of op missies. Maar zij ... zij is de mooiste vrouw dat ik ooit al heb gezien. Ze heeft lange bruine haren en mijn celgenoot. Ze stapt nog een stap dichter en ze heeft de mooiste ogen die ik ooit heb gezien. Ze heeft heel diepe bruine ogen. Om in te verdrinken. Het is de eerste keer dat ik iets voel buiten pijn sinds ik hier ben. "Uhmm hello" zegt ze zacht. Ik blijf haar gewoon aanstaren. Ze ziet dat ik haar negeer dus gaat ze gewoon stil op haar bed zitten. 

Kate's POV

Ik ga zitten op het kleine bedje aan rechtover waar de man zit. "Ik ben Kate, en jij?" zeg ik na een tijdje om de stilte te verbreken. "Heb jij mij hier al eens eerder gezien?" Vraag ik. Misschien weet hij iets dat ik niet weet. "Ik denk het niet." antwoord de man. " O goed, je kan dus toch praten. Dus wat is je naam?" vraag ik. "Ik weet het niet" Antwoord hij. "Waarom niet?" Vraag ik hem "Ze hebben iets aan mijn brein gedaan waardoor ik me niets meer kan herinneren." "Bij mij deden ze dat ook alleen lieten ze mij geloven dat ik een heel ander leven had. Het enige dat ik nog weet is mijn naam en dat ik tweeëntwintig jaar ben. Ik denk toch dat het zo is" zeg ik zacht. " Het is beter dan helemaal niks weten." zegt de man opeens. en toen viel er weer een lange stilte."Iemand genaamd Mathis was zogezegd mijn vader ken jij hem?" Vroeg ik even later. "Uhm ik denk het wel blond haar, bruine ogen?". Ik knik. "Blijf maar uit zijn buurt. Hij is hij is gemeen en heeft met niemand of niks medelijden." zei hij. Ik kijk naar beneden en zeg "Hij zegt dat ik zijn vriendin was." Opeens is de man sprakeloos, wat je jammer vond want je vond het nog leuk om met hem te praten. 

"Waarom zit jij hier eigenlijk." vroeg de man. "Ze hebben me blijkbaar krachten gegeven drie jaar gelede. Maar ik moet ze nog ontdekken. Waarom zit jij hier?" Vroeg ik. "Ze hebben me een super soldier gemaakt dat ik zeg maar fysiek sterker ben dan normale mensen."  legt hij uit. "Cool dus kan je mij hier doden met je ogen dicht." Zeg je enthousiast. Voor het eerst zie je de man lachen en jij moet ook lachen van zijn lach. "Eigenlijk wel maar ik denk dat hydra dat niet zo leuk zou vinden." zegt hij nu op een iets vrolijkere toon. "En ze noemen mij hier de wintersoldier of gewoon soldier." zij hij. "Hello wintersoldier leuk om je te ontmoeten." zeg ik.