Apologize | Hyunlix

29

(Sesi Felix yerinde açsanıza ben yazarken öyle yazdım nedense güzel oluyor.)

-------------------------

Sabah olduğunda Hyunjin annesinin yatağında Felix ise yan tarafta ki koltukta bol beyaz uzun tişörtü ve üstünü örten bir pikeyle yatıyordu.

Hyunjin gözlerini açtığında mutfaktan tabak sesleri geliyordu. Yanında ki telefona baktığında geç kalmak üzerelerdi.

Anlık stresle yerinden doğruldu ve pijamalarını değiştirdi. Hemen yan tarafta yatan Felix'e doğru yaklaştı ve hafifçe yanına doğru çöküp elini tuttu.

"Lixieee."

"Hadi uyann."

"Lixie hadi uyan bebeğim."

"Lixie geç kalacağız."

Felix gözlerini açtığında gördüğü Hyunjin'le hafif bir şekilde gülerek Hyunjin'den güç alarak doğruldu.

"Sonundaaa. Günaydın beyefendi."

"Günaydın."

Felix'in bu sesi her zamankinden iki katı kalındı. Kıyafetleri uzun beyaz tişört ve altında iç çamaşırı hariç bir şey yokken onu feminen kılıyordu fakat sesinin derin kalınlığı ve o uyumsuzluğu biraz şaşırtıcıydı.

Hyunjin gözlerini biraz büyüterek bakıyordu ona. Hyunjin'in bakışlarına uykulu gözlerle bakmaya çalışınca istemsiz gülmeye başladı. Çünkü yutkunmuştu. Felix yaklaşarak iki eliyle yüzünü kendine çekti ve yanağına sesli bir öpücük kondurup boynuna sarıldı.

Sevdiğinin kokusu ne de güzeldi o aşık için.

İçeride ki tabak sesleri gelmeye devam edince ortam bozulmuş kollarını birbirinden ayırdılar. İstemsiz adımlarla banyoya doğru giden Felix'le Hyunjin de odadan ayrıldı.

--------

Odadan çıkıp mutfağa doğru ilerlediğinde Minho, Jisung ve annesi kahvaltıya çoktan başlamışlardı.
Yavaşça yanlarında geldiğinde kafasını selam anlamında eğerek

"Günaydın."

"Günaydın."

"Bakıyorum bizi beklememişsiniz."

Annesi ayakta bardak almaya kalktığında önünde olan Hyunjin'in yüzüne bakmamıştı. Hyunjin sabah olduğu için sanmıştı fakat mutfakta bardak alırken bilerek ses çıkartıyor dolapları çarpıyordu.

Ne olduğunu anlamadan garip garip bakarken içinde tutamadan sormak istedi

"Anne, iyi misin?"

"Anne?"

Yüzüne bakmıyordu adeta. Suratı ise cenazeden çıkmış gibiydi. Annesini iyi tanıyordu tabii ki bir şey vardı.

"Anne ne oluyor?"

"Size sormalı Hyunjin Bey!"

Onun sakin sesine rağmen sesini yükselten ve bir anda çıkışan annesiyle Minho ve Jisung onlara garip garip bakmaya başlayınca annesine gözüyle konuşuyordu. Fakat annesi dudaklarını birbirine bastırıyordu. Ve sözüne devam etti.