Hyunjin küçüklüğünden beri Felix'e aşıktı fakat Felix ülkesini değiştirdiğinde ondan bir daha ne haber almış ne de görmüştü. Ama nereden bile bilirdi ki stajyerlik yaptığı şirkette 'Stray Kids' adlı gruba üye olduktan sonra yollarının birleşeceğini...
Henüz 8 yaşındayım, en yakın arkadaşım Hyunjin ile oyun oynuyordum ona 2 gün sonra Avustralya'ya gideceğimizi söylemek zorundayım ama bir türlü söyleyemiyorum,eğer ona bunu söylersem çok üzülürdü yüzündeki gülümsemenin gitmesini istemiyorum.
Ondan ayrılacağım için çok üzgünüm ailemden sonra en güvenebileceğim insandı.Düşüncelerimden bana seslenmesiyle kurtuldum.
"Lixiee~ noldu daldın gittin oyun oynamak istemiyor musun yoksa?"
"Hayır sadece-"
Aniden sözümü kesti ve konuşmaya başladı. "Yoksa beni eskisi gibi sevmiyor musun?" Dolu gözlerle bana bakıyordu ağlaması canımı yakıyor,kalbimde depremlere yol açıyordu.Ona sımsıkı sarıldım.
"Saçmalama sen benim ikinci ailemsin nasıl seni sevmeye bilirim" diyip iç çektim gerçekleri söylemem lazımdı eğer ona haber vermeden gidersem daha fazla üzülürdü ve üzülmesi benim isteyeceğim en son şey bile değildi, tekrar konuşmaya başladım.
"Sanırım artık sana gerçekleri söylemem gerek" "N-ne gerçeği?" Derin bir nefes alıp konuşmaya başladım.
"Hyun öncelikle seni çok seviyorum,seni asla bırakmıyacağım hep yan yana olucaz farklı ülkelerde,şehirlerde olsakta kalbimiz hep yan yana olucak sen-"
"Lix ne demeye çalışıyorsun söyler misin?" "Hyun ben 2 gün sonra Avustralya'ya gidiyorum" İlk başta hiç bir tepki göstermedi sonra aniden gülmeye daha doğrusu kahkaha atmaya başladı.Ne oluyor der gibi ona baktım bakışlarımı anlamış olacak ki konuşmaya başladı.
"Ah Lix sen ve şakaların cidden bu şakayı yapmak için kaç saat düşündün?" "Hyun ben şaka yapmıyorum." Aniden gülümseyen yüzü düştü ve hayal kırıklığı ile doldu.Ağlamaya başladı.
"L-lix beni bırakıp gidiyor musun yani?" Ağlaması içimde tekrar fırtınalar koparırken ona her ağladığında yaptığım gibi sımsıkı sarıldım ve saçlarına öpücükler kondurmaya başladım,sakinleşmesi gerekiyordu ama bir türlü sakinleşmiyordu.
"Hyun inan elimde olsa seni asla bırakıp gitmezdim.Ailevi meselelerden dolayı gitmem gerekiyor.Yoksa neden seni bırakıp gideyim ki elimde olsa hiç gitmek istemiyorum ama ailemi biliyorsun işte."
Daha sıkı sarıldı ilk kez böylesine sarılıyordu bana. "Lix seni çok seviyorum,beni unutma tamam mı?Orda benim yerime kimseyi koyma çünkü koyarsan çok ağlarım sen sadece benim en yakın arkadaşımsın tamam mı sadece benimsin." Dudaklarını büzüp söylemişti, şuan çok sevimli görünüyordu. "Saçmalama kim olursa olsun hiç kimse senin yerini tutamaz."
Dolu gözlerimizle birbirimize baktık ve aniden yanağıma narin bir öpücük kondurdu ve tekrar konuşmaya başladı.
"Bir daha görüşemicek miyiz?Hiç mi göremicez birbirimizi?"
"Hayır tabi ki biz en yakın arkadaşlar değil miyiz?Kaç yaşında olursak olalım elbet bir gün bulacağız birbirimizi"
O gün akşama kadar öyle kalmış,eski zamanlardan konuşmuş ve birbirimize hayallerimizi anlatmıştık. Galiba en yakın arkadaşımı da kaybediyordum.
~~~~~~~2 gün sonra~~~~~~~
O lanet gün gelmişti bu iki günde Hyun ile yapmak istediğimiz her şeyi -hepsi olmasada- yapmaya çalışmıştık.Sürekli birlikte uyumuş, oyun oynamış ve pamuk şeker yemiştik.Şimdi yola çıkacaktık ve belki son kez birbirimizi görüşümüzdü.Dolu gözlerle bana bakıyordu bu sefer sarılmak yerine bende ağlamıştım.
O sırada yanımıza annem geldi her mutlu anımızda yediğimiz pamuk şeker getirdi.Artık bu en sevdiğimiz şeyi de eskisi gibi yiyebilecek miyim bilmiyorum.
"Çocuklar yapmayın böyle hem eğer siz en yakın arkadaşsanız kesinlikle bir gün birbirinizi bulursunuz."
Diyip yanağımıza öpücük kondurdu.Hyun'a pamuk şekerini açıp verdim.Yemeyeceğini,istemeyeceğini biliyorum ama yinede belki üzüntüsünü hafifletir.Öylece pamuk şekere bakıyor,gözünden yaşlar akıtıyor ve derin bir şekilde -ağlamaktan- hıçkırıyordu.
"L-lixee~ biz elbet birbirimizi bulacağız değil mi?"
"Evet biz kesinlikle bir gün tekrar buluşacağız.O zamana kadar sende beni unutma Hyun." Beni kendine çekip sarıldı.
"Saçmalama seni nasıl unutabilirim."
"Felix hadi gidiyoruz!"
"Geldim anne!"
Son kez sarıldım ona, son kez öptü yanaklarımı ve burnunu boynuma gömüp kokumu unutmak istemezcesine kokladı,ben de onu.Hyun hayatımda en detayıydı,en güzel kokan,en yakışıklı,en güzel kalamar oynayan ve daha neler...
Bende onu kokladım bu kokuyu uzun bir süre soluyamacaktım.Ayrıldık ve.
"Seni seviyorum"
"Seni seviyorum"
------- İlk kitap olduğu için kötü olabilir.Bazı yerleri düzeltmeye çalışırım.Yazım hatası varsa kusura bakmayın.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
