Hyunjin küçüklüğünden beri Felix'e aşıktı fakat Felix ülkesini değiştirdiğinde ondan bir daha ne haber almış ne de görmüştü. Ama nereden bile bilirdi ki stajyerlik yaptığı şirkette 'Stray Kids' adlı gruba üye olduktan sonra yollarının birleşeceğini...
Gruba katılmıştım,sanırım 5 hafta falan olmuştu. Neredeyse 4 veya 5 hafta sonra çıkışımızı sergiliyecektik. Normalde bu bir hafta içinde çıkışımızı sergilemiş olacaktık fakat büyük patron beyefendi gruba yeni bir üye daha katılmasını istemiş.
Yeni üye hakkında şirket çalışanları oldukça konuşmuştu. Duyduğuma göre Avustralya'dan gelicekmiş. Avustralya denince aklıma tabi ki o isim geldi,ama bu oldukça düşük bir ihtimal. Düşükte olsa sonuç olarak ihtimal.
Saçma ve çocuksu düşüncelerimi bir kenara bırakıp oturduğum yerden ayağa kalktım ve kapıya doğru ilerledim.
Yurt odasından yani şuan mantıken benim odamdan dışarı çıktım. Birinin olması ihtimali ile sağa sola bakıp kimse olmayınca da merdivenlere yöneldim. Basamakları teker teker inerken aklımda bir soru oluştu.
Kimdi bu üye? Ne zaman gelicekti? Ve asıl soru,bu üyeyi daha tanımadığım halde neden onun konusu gelince bile bu kadar heyecanlanıyorum?
Bu soruların sadece birine bir cevap verilebilirdi ancak o soruya cevabı yine ben veremezdim. Bu yüzden Chan hyungun yanına geldim işte.
Salona geldiğimde herkes bir şey ile meşguldu. Minho hyung koltukta uzanmış vaziyette oyun oynuyor. Seungmin ve Changbin bir konu hakkında konuşuyor ve Chan hyung da onları dinliyordu. Jeongin tahmini annesiyle konuşuyordu,hala alışamadı ailesinin yokluğuna ve son isim büyük harflerle BAŞ BELASI televizyondan Mucize:Uğur Böceği ile Kara Kedi izliyor ve bazı yerlerde heyecanlanıp tezahürat ediyordu.
Aklımda ki Chan hyunga sormam gereken soruları bir kenara bırakıp onunla uğraşmaya gerek duydum ve yanına adımladım. Televizyonun fişini çekip koltuğa oturdum.
İlk önce televizyona daha sonra bana baktı tıpkı 'sen şimdi naneyi yemedin mi' der gibi bakıyordu. Sakin bir şekilde ayağa kalktı ama onun tam tersi olucak bir şekilde de nefes aldı. Neredeyse yarım dakika sonunda üzerime atlayıp.
"Şimdi öldürmüyor muyum lan ben seni?!?!" Diyerek saçlarımı çekiştirmeye başladı. Anın verdiği korkuyla üzerimden itmeye ve çığlık atmaya başladım. Herkes attığım çığlık ile beraber bize dönmüş ve yarım ağız izlemeye başladı.
"Ne izliyorsunuz ya kurtarın beni katil bu beni öldürmek istiyor!"
"Hak etmedin mi peki hak etmedin mi?!"
"Öylece oturuyorum hiç kimseye bir zararım yok gelip üzerime çıkıyorsun!"
"Öylece oturuyor musun?!?!"
Bağırışmaların arasından bazıları gülüyor bazıları ise hala olayı kavramaya çalışıyordu ilk kendine gelen Chan hyung oldu.
"Tamam,yeter kavga etmeyin. Doğru düzgün ilişki kurun onca yılı bu şekilde nasıl geçirmeyi düşünüyorsunuz?"
Dedi ve bizi ayırdı. Ayrıldığımız gibi Jisung dil çıkardı. Bu hareketine karşı gözlerimi devirip tekrar yerime oturdum. Kısa sürede herkes tekrar eski konumlarını almıştı.
Oturduğum yerden kalktım ve Chan hyungun yanına gittim. Hemen kafasını çevirdi ve bana baktı.
"Bir sorun mu var Hyunjin?"
"Hayır yok ama sana bir kaç soru sorabilir miyim?"
"Tabi gel bahçeye çıkalım."
Kafamı salladım. Ayağa kalktı ve bahçeye doğru yürümeye başladı. Ben de hemen arkasından yürümeye başladım. Bahçeye geldiğimizde yere oturduk.
"Hadi söyle."
Boğazımı temizledim ve konuşmaya başladım.
"Aslında hyung bu yeni çocuk hakkında bazı şeylerde kafam karıştı onları sormak istiyorum."
