Lost princess without hope

5 dagen voor de selectie

Het is groot in het nieuws, iedereen weet het en iedereen vreest het. De selectie. Ik, Nimf en alle andere 17 jarige meiden krijgen van iedereen medelijdende blikken toegeworpen en ik ben ze onderhand wel zat. Ik heb steeds meer nachtmerries 's nachts en Nimf is te bezorgd om mij, tenminste dat vind ik. Zij vind dat ze gezond bezorgd is en natuurlijk (typische Nimf) niet 'te' bezorgd. Maar mezelf kennende weet ik ook dat ik niet tegen haar in kan gaan. Als ik op mijn schouder word getikt draai ik me geïrriteerd om en ben klaar om de volgende voorbijganger met medelijdende blik af te snauwen als ik met net op tijd realiseer dat Newt voor me staat. Als ik hem aan kijk word ik langzaam rood. Ik geef mezelf een preek, omdat zoals altijd als Newt me aanspreekt of een gesprek probeert te voeren ik moet blozen. Helaas kijkt ook hij me met medelijden aan. Ik raak weer geïrriteerd en snauw dat als ik alleen maar medelijden krijg hij dan net zo goed weer mag oprotten. Hij kijkt een tikkeltje beledigt en tegelijker tijd ook verbaast. Als ik me omdraai om weg te lopen pakt hij mijn hand vast en draait me weer terug. Hij kijkt me diep aan, en ik begin nog harder te blozen. Dan draait hij zich plotseling om en loopt weg, mij compleet in verwarring achterlatend. ________________________________________________________________________________

Als ik na school thuis kom ben ik nog steeds in de war. Helaas merkt Nimfadora dat ook op. 'HALLOHO' hoor ik plotseling en ik kijk opzij. Nimf krijgt de slappe lach en ik kijk haar verbaasd aan. 'J..je...we...weet....niet.....hoe....g....grappig je net keek' en dan schiet ik ook in de lach. Als we een beetje bekomen zijn ga ik zitten op de bank. 'Dus wat wou je vertellen' vraagt ze. Hoe weet je dat ik iets wou vertellen? 'Je gezicht spreekt boekdelen'. Oke, nou, Newt kwam vandaag naar me toe en wou iets zeggen, maar toen.... 'Toen????'. Nou, toen liep 'ie weg! Nimf begint weer een lach aanval te krijgen en waarschijnlijk is mijn gezicht waar "ultra verwarring" op te lezen staat, enorm komisch om te zien want ze barst weer opnieuw in lachen uit. Als ze eindelijk uitgelachen is, zegt ze 'Heb je dan echt niet door dat hij je leuk vind?'. Wacht, wat, nee, hoe, echt? 'Jaahaa, hij vind je leuk'.

________________________________________________________________________________

'S nachts lig ik te woelen. Ik denk steeds maar weer aan het feit dat Newt mij leuk vind. En dat net nu ik de selectie in moet. Nimf moet ook, maar die zit er helemaal niet zo mee, ze lijkt er niet te veel over na te denken en gaat gewoon verder alsof er niks aan de hand is. Iedereen weet dat sinds de vermissing van de dochter van de koningin ze steeds meer achteruit ging. Ze ging steeds strenger reageren en toont geen genade meer naar niemand. Ik heb gehoord dat als je haar niet bevalt je naar Sylvadora word gestuurd. Dat is echt iedereens nachtmerrie. Niemand overleeft dat of komt daar ooit nog van terug. Er word streng geregeerd en als je ook maar 1 piepklein foutje maakt zoals te laat komen word je geëxecuteerd. Voor de ogen van iedereen die je lief had. En ik weet nu al dat ik het niet ga halen. Ik zal hoe dan ook daar terecht komen. En deze gedachte maakt me het bangst, ik zal Newt nooit meer kunnen zien.

________________________________________________________________________________

Heyy, iedereen. Ik ga niet het hele verhaal uit het vorige hoofdstuk herhalen, lees daarvoor dan maar even terug. Maar ik hoop dat jullie (de mensen die dit de moeite waard vinden om te lezen) gewoon wat je leuk vind of niet leuk, of iets wat anders geschreven kan worden gewoon in de reacties zet. By the way ik heb 570 woorden dus doel gehaald. Tot gauw!