Hissiz Kalpler

Bölüm 1💚

Yeni uyandım ve dedim ki ballı fıstıklara bölüm atayım💪

Başlama tarihi:

Sizleri çok seviyorum ballı fıstıklı söbiyetlerim 😘
Bölüm şarkısı: Beni Vurup Yerde Bırakma- Emre Aydın

_______________________________

Yorgun hissediyordum. Saatlerdir soru cözüyordum ve bu benim cezam gibi bir şeydi..

İyi bir bölüm istiyorsam şimdiden çalışmak zorundaymışım. Herkes mutlaka bir gün gidermiş...

Annemin bana öğrettiği şeylerin başında bunlar geliyordu. Aslına bakarsanız iki abim vardı ama asla benim gibi sıkı yönetim altında değillerdi. Ben neden böyleydim bilmiyordum. Babam ölmeden önce herşey bir nebze olsun iyiydi ama babamda biraz baskıcıydı.

Soy ad önemliydi onun için. Asla bir taşkınlık yapamazdım, derslerime her gün gitmek zorundaydım, özel dersleri aksatamaz eğer aksatacak olursam cezasını çekmek zorundaydım, sanat kursları zorunluydu, eğer gitmezsem cezasına katlanmak zorunda kalırdım..
Bunlar sadece Kara ailesi kurallarından biriydi tüm bunlar artık yoruyordu...

Başım çatlıyordu. Elimdeki matematik testini bir hışımla kapatıp masadan kalktım. Saat gece yarısını geçiyordu ve ben yeni dersten kalkıyordum. İşin komik yanı sabah saat 6'da kalkmak zorunda olmamdı.

Arin Enka'nın kendine ait bir hayatı yoktu maalesef, herşey planlı dört dörtlük olmak zorundaydı.

Mesela sabah kalkıp çok kalorisi olmayan şeyler yiyecek, ardından spora gidecek ve eve gelip duş alacaktım. Daha sonra bana işgence gibi gelen rutin başlıyordu. Yaz tatilinde olduğumuz için olmayan okula bile sevinemiyordum çünkü onu aratmayacak hatta ondan bile beter bir ders programına sahiptim. Saat 8'den akşam 15.30'a kadar ders ardından piyano ve gitar kursum vardı ve ancak saat 19.30 gibi evde olabiliyordum. Gerisi ise tam bir kâbus...

Yemek molası ve bitmek bilmeyen test çözümleri..

Asla abimlerin umrunda olmadığım için beni görmezden gelmek onlar için çok zor olmuyordu maalesef..

Kendi duşüncelerime göz devirdim, babam öldüğünden beri her şey daha berbat olmuştu..

Tıpkı benim artık berbat bir zihne sahip olduğum gibi..

💖

Aşağıdan gelen sesler ile gözlerimi açtım. Baya baya bağırtı sesi vardı evde. Bu evde asla kimsenin sesi yükselmezdi.

Hızla aşağıya indim. Annem evin giriş kapısında bir adam ile tartışıyordu. "Yeter Arın, o senin kızın falan değil!" Annemin hiddet ile kurduğu cümle gayet anlaşılıyordu.
"Anne, ne oluyor?" dedim. Annemin anında bana dönmesi ile bir iki adım geriledim. Sinirden kızaran gözleri ve akan gözyaşları ile oldukça yorgun görünüyordu.

"Arin odana!" dedi. Başımı iki yana salladım. "Hayır, ne oluyor? Kim bu adamın kızı değil?" dedim aynı şekilde. Annem konuşacakken adının Arın olduğunu öğrendiğim adam "sen Arin, sen benim kızımsın" demişti yutkunarak. "Bir dakika, bir dakika beyefendi yanlışınız var. Benim babam 7 yıl önce vefaat etti" dedim. Bu olabilir miydi? Ben bu adamın kızı olabilir miydim?.. sanmıyordum..

Ben Arin Enka Kara'ydım..

"DNA testi istiyorum, ama ben eminim sen benim kızımsın" demişti.
Ben kabul edecekken annem "hayır, test falan olmayacak. Arin benim kızım. Senin hiç birşeyin değil" demişti. İyi de test versek bunlar ortaya çıkardı zaten?