Łowca serc Saiouma

1.

Pov. Shuichi Saihara

Rysowałem markerem mój znak rozpoznawczy. Mam kolejne serce do kolekcji. Jestem seryjnym mordercą. Nie wiem po co rysuje moje ślaczki na twarzy, bo raczej dziura w miejscu serca wystarczy żeby rozpoznać "Łowcę serc". Szczerze nawet podpisuje słoiki imionami i datami śmierci. Dzisiaj jest 1 czerwca. Żeby zginąć w dzień dziecka. Śmieszne. Wstałem i spojrzałem na rękę na której leżało serce. Jeszcze spływała krew ale mnie to nie ruszyło. Z plecaka wyjęłem worek do którego ostrożnie włożyłem narząd. Poszłem swoimi drogami do domu. Oczywiście nikt nie zwrócił uwagi na co jakiś czas widocznego chłopaka. Szłem jedną z niebezpiecznych dla ciwili ulic. Musiałem się wyładować. Szukałem kolejnej ofiary. Ale przeszkodził mi w tym cichy płacz. Odwróciłem się i zobaczyłem... dziecko? Wyglądał na 10 lat. Miał blond włosy i całe poszarpane ubrania. Zawsze dzieci kończących w taki sposób było mi szkoda. Ściągnąłem rękawiczki i do niego podeszłem. Chłopak cały się trzęsły może że strachu, a może z zimna. W końcu dzisiaj noc była wyjątkowo zimna.

-Wszystko w porządku? Gdzie twoi rodzice- spytałem.

-W d-domu, nie c-chca mnie w-wpuścić- powiedział lekko się trzęsąc.

-Chcesz wrócić do domu- spytałem.

-Tak- powiedział.

-To powiesz gdzie, a ja cię odprowadze, dobrze- spytałem.

-D-Dobrze- powiedział. Podałem mu rękę, a on wstał. Powiedział adres, a ja się uśmiechnełem miło. Może i jestem mordercą ale jestem naprawdę dobrym człowiekiem. Nie jestem taki jak mnie opisują. Przynajmniej nie na co dzień. Opisują mnie jako bezdusznego mordercę. Choć w sumie mają trochę racji. Zabijam dla zwykłej przyjemności. Ale nie jestem taki na co dzień. Pomagam innym, pocieszam i przede wszystkim nie jestem aż tak wybuchowy. Kiedyś jeden z pracowników w mojej firmie na poważnie mnie wkurzył. Już następnego dnia znaleziono jego ciało całe rozszarpane i oczywiście bez serca które tuż obok było całkiem zgniecione. Jego serca akurat sobie nie wziełem.-To tutaj- powiedział blondyn.

-Poczekaj chwilę- powiedziałem i wyjęłem kartkę i długopis. Napisałem.

"Jeśli nie przyjmiecie go do domu to osobiście wyrwę wam serca. O i dajcie mu jakiś prezent, bo dzisiaj dzień dziecka. Mam nadzieję, że posłuchacie, bo jak już wcześniej mówiłem zabije.

Łowca serc"

Dałem mu kartkę.

-Prosze nie mów rodzicom, że wiesz jak wyglądam- powiedziałem. Zapukałem do drzwi i jak najszybciej odbiegłem. Drzwi otworzyła kobieta z takim samym kolorem włosów co chłopiec. Na początku wyglądała na zdenerwowana, ale jak chłopak wręczył jej kartkę, a ona ja przeczytała natychmiastowo wciągnęła go do domu. Siedziałem tam jeszcze jakieś 10 minut po czym poszłem. Nie miałem po co tu siedzieć. Wróciłem do domu i od razu udałem się do piwnicy. Wziełem kolejny słoik wziełem kartkę napisałem na niej imię ofiary, dzień, miesiąc, rok i wiek. Miał dopiero 30 lat, a na ofiarę wybrał se właśnie mnie. To jest drugie znaczenie mojego pseudonimu. Dosłownie mogę mieć każdego tylko muszę tego chcieć. Znaczy mówię każdego, a nie każdą, bo jestem gejem ale to inna sprawa. Musiałem mu spodobać się właśnie ja. Jebany idiota. Nie powstrzymałem się i wybuchnąłem śmiechem. Jeszcze chwilę temu spokojnie wracałem do domu, a teraz nie umiem przestać się śmiać. Po uspokojeniu się. Znaczy w znacznym stopniu się uspokoiłem , bo teraz tylko cicho śmiałem się pod nosem. Przełożyłem serce do słoika i zakręciłem zakrętkę. Muszę iść się umyć. Wyszłem z piwnicy i od razu udałem się do łazienki. Umyłem się i poszłem do pokoju. Położyłem się na łóżku i zaczełem przeglądać internet. Jak zawsze to samo. Cały czas głównym tematem jestem ja. Ciekawe czy ktoś kiedyś odkryje moją tożsamość.
-----------------------------
Mam nadzieję, że się podobało.
Dziękuję za przeczytanie.
Łącznie z tym 589 słowa.

~Bajo~