Fall To Stranger CS3 ( COMPLETED )

Chapter 25 ~Let's get Married

[ MATTHIAS ARIAGON ]

I woke up with a woman beside me. She's sleeping quietly on my side. 'Oh my baby..' Namamanhid na ang braso ko dahil magdamag siyang nakaunan, ngalay na ngalay ako pero okay lang kaya ko iyon tiisin. At least nakatulog siya ng maayos. Ang hindi ko matitiis ang makita siya na sobrang nahihirapan dahil sa sitwasyon niya. At nagpapagaling pa siya. Hindi niya alam na ako ang nag-alaga sa kanya ng ilang linggo sa hospital. Her Dad permitted me to take care with her.

I snaking my hand to her while whispering. "Wake up Laine.. I'm hungry. Hindi ako nagdinner last night." Kumilos siya at unti-unti na siyang nagigising.

"Bakit ka nandito? Hindi ka umalis kagabi? Baka may makakita sayo." Pupungas-pungas siya na tumayo at kinuha ang lavender robe.

"Sino makakakita? Hindi nga tanaw ang kapit-bahay ninyo. Don't worry. Hindi naman ako lalabas ng room mo." Umayos ako ng higa at inirapan niya lang ako. Parang kahapon lang ay nandito ako sa tabi niya magkatabi kaming matulog at magkayakap. Parang wala namang nagbago. Ganito pa rin kami. And our feelings was still the same. Still in love with each other. Wala naman akong nararamdaman na hesitant from her and I'm not worried anyway. I knew she's still waiting for me.

Hindi ko lang alam kong ano ba ang status ko sa Dad niya dahil hindi naman kami nag-usap simula nang makita ko siyang umiiyak. Hinayaan niya akong alagaan si Lainerry ng dalawang linggo. I know magiging masaya si Lainerry kapag sinabi ko sa kanya na posibleng okay na kami ng Dad niya. Hindi rin siguro nila naikwento kay Laine ang tungkol sa akin. This is great I'm going to surprise her soon.

Bumalik ang kaluluwa ko ng bumukas ang pinto. Nakabalik na agad si Lainerry galing sa kusina. She's smiling habang nilalagay ang dala-dalang trey na may lamang tasa ng kape at sandwiches. Bumangon ako para yakapin siya mula sa likod.

"Thank you.. I wish I'll stay here with you for so long. Pero one week lang ang leave ko sa trabaho." Siniko niya ako at humarap sa akin.

"Anong one week?! After you finish this coffee. You can go." Hinila niya ang upuan at sumalampak doon.

"Yes mine! One week. Anyway pwedi rin na huwag na ako pumasok dahil kikita naman ang company ko kahit wala ako doon." I'm proudly says. "So, I might as well spend another night and another night here." I added. I know we both excited to my suggestion but she seems scared.

"Company? Really? Congratulations to you. Kailan pa? Pero hindi ka pwedi magtagal dito. Makikita ka ni Jourem." She's excited about my life. But she's in hesitant at hindi ko naman siya masisisi. Naghihintay pa siya ng kwento ko but I smiled while sipping the sweet coffee she made. 

"Hindi ka pwedi matulog dito baka mapahamak ka." She's worried about me or herself? I don't know but this time I will do everything to make sure na sa akin pa rin siya at hindi ko na hahayaan na mawala pa siya sa tabi ko.

"Walang mapapahamak okay. Lagi naman ako pumupunta dito dati ah. Halos ilang beses na akong pabalik-balik sa bahay mo. Don't worry about me love. I can handle this. Just wait a little longer. Soon I will take you home."

"Baka masanay na naman ako na kasama ka lagi." She said with a sad tone at nadurog ang puso ko. Oo nga pala she's with another man. She's my girlfriend pero fiancee pa rin siya ng lalaking iyon. Hindi ko alam paano siya itatakas dito pero gagawin ko ang lahat mabawi lang siya I'll  do everything to make her mine again at all cost. Oo. Malakas ang loob ko dahil alam kong kaya ko na siyang buhayin at ibigay ang kailangan niya. Medyo hindi na rin ako takot sa Daddy niya dahil si Lainerry pa rin naman ang kahinaan nila. Hindi nila kakayanin na mawala ang anak nila at kung may isang tao man na pagkakatiwalaan nila ay ako iyon. I was in the hospital while they're struggling. Hindi ko iniwan si Lainerry hangga't walang signs na okay na siya. Kailangan ako sa company ko kaya umuwi muna ako then her Mom called me na nagising na siya pagkaalis ko.

"Señorito, kakain na po." Napukaw ako sa aking balik-tanaw ng bumukas ang pintuan ng kwarto niya. Another day had passed sobrang bilis lang ng araw sa tuwing magkasama kami like before. We've do nothing. Just watched movies in her laptop, playing chess, scrabble, paint her while she's sleeping.

"Thank you.." Sinalubong ko siya para kunin ang dalang tray. And this is our favourite hobbies. Eating together while cuddling.

"You are always welcome, Señorito." She's saying while putting another tray on which there were glasses and a pitcher of orange juice and water.

"Ako na magluluto mamayang dinner." I suggest dahil palagi na lang siya ang nagluluto at nakakahiya dahil mukhang Señorito na nga ako. Dapat siya sana ang inaalagaan ko.

"No. I won't." She said then preparing our plates in the side table.

"I'm sorry I came late." I said while staring at her and she don't know what I'm talking.

"You're not late. Saiyo pa rin naman ako ah." Nginitian niya ako nang ubod ng tamis which lead me to kiss her soft and pink lips. I'm kissing her softly and shortly then a moments ago I rummaging her lips like it's my favorite tasty food for lunch.

"I'm sorry. Sobrang hirap ng pinagdaanan mo nang wala ako." I mumbling. Tahimik lang siya at naghihintay sa mga susunod na gagawin ko pa. "I love you baby.. Let's get married." Natawa ako sa ekspresyon nang mukha niya habang nakayakap at nakatingala sa akin. Tulala.

"Tara.!." Ilang segundo ako naman ang napatanga dahil hila-hila niya na ako palabas sa gate ng bahay niya.

Wala pa'ng alam si Lainerry sa nangyari. Sigurado magtataka siya kung bakit kalmado ako habang nasa bahay niya. Lulan kami ng sasakyan ko habang nasa tabi ko siya na walang pakialam sa oras at hindi nag-aalala sa mga susunod na mangyayari. Hinayaan niya ko magdrive at dalhin siya kung saan man. Pero nagulat siya ng huminto kami sa isang pamilyar na bahay.

"Matthias, bakit nandito tayo sa bahay niyo?." Takang tanong niya. Pagkababa namin sa sasakyan ay sakto naman ang paglabas nila Mama at Papa. Nakangiting sinalubong si Lainerry. Hindi napigilan na napayakap si Lainerry sa mga magulang ko. Napailing na lang ako at nanggilid ang luha sa mga mata. Ang sarap tingnan na kahit ang mga magulang ko ay gusto pa rin si Lainerry hanggang ngayon.

"Tamang-tama ang dating ninyo. Ready na kami ng Papa niyo." Saad ni Mama na nagtataka naman si Lainerry.

"Tara na po. Para maagang matapos ang usuapan dahil madami pa akong aasikasuhin." Kinindatan ko si Lainerry na sabay nguso naman. Walang alam sa mga nangyayari.

Z

#Short Update. Soon Edit ko po. Ty.