AKILLI BİR DELİ

17- ANNE TERLİĞİ

Babam ölmeden önce bir şeylerin farkındaydı. Muhtemelen son davası olduğununda farkındaydı. Her zaman tehdit edilirdi ama bu kez birden fazla kez yaralanmış ve kutulmuştu. Bu adamın peşini bırakmayacağını biliyordu. Ölmeden önce beni ve Balımı Sedat amcaya emanet etmişti. Tabi ben kimseye yük olmak istememistim. Babam her zaman inadını ondan aldığımı söylerdi. Bu konuda da inad etmiştim. Belki inad etmesem Balım hala yaşıyor olurdu. Belki Sedat amca onu korurdu. Ben koruyamamıştım.

  Sedat amca yanıma gelene kadar çatık kaşlarıyle bana bakmaya devam etmişti. Yanima gelir gelmez selam verdim

" Leyal Bulut emredin komutanım."

" Kizım sen askerim misin ?"

" Ne bileyim Sedat amca o kadar ciddi baktın ki askerinim sandım bir an"

Sedat amca gülüp sarıldi bana .

" Hoşgeldin güzel kızım"

" Sedat amca arkadaşım Alev"

  Alev onunla el sıkışınca içeri girdik.

" Alev Leyalle nerden tanışıyorsunuz?"

  " Tımarhaneden efendim. "

  Sedat amca şaşkınlıkla baktı. Ne derler bilirsiniz hacı hacıyı mekkede deli deliyi dakkada bulurmuş. Ben ve Alevde hastanede birbirimizi bulmuş bir daha ayrilmamıştık.

  Sedat amcanın odasına geldiğimizde baştan başlayarak herşeyi anlattırdı. Tabi bazı kısımları es gecmiştim. Adama iki kişiyi öldürdüm ücünü de öldüreceğim dersem olmazdı şimdi.

" Keşke baştan beri ikinizi de yanıma alsaydım"

  " Ben inad ettim. Senin suçun değildi. "

  " Leyal kızım hala bizimle kalabilirsin "

  " Alınıyorum ama sedat amca ben tek mi kalayim yani" dedi Alev

  " Beni merak etme Sedat amca."

" Kızım nasil merak etmeyeyim. Iki deli bir evde kalıyorsunuz "

  " Yalnız ben artik deli değilim. " dedi Alev

  " En azından Balımın davası görülene kadar burada kalsan olmaz mi ?"

   " Olmaz o davada olmam gerek. Buraya geliş nedenimiz de farkli zaten"

  " Yıllar sonra gelmenden anlamalıydim. Birazdan Eser gelecek. Sizi eve birakacak" dedi sedat bey

" Yalniz benim burada bir evim var zaten . Zahmet etmeseydiniz" dedi Alev

  Özellikle doğuda mi ev almıştı bilmiyorum. Heryerde evi vardı.

 " Olmaz . Bize gidiyorsunuz hemen. Pelin yengen de sizi bekliyor" dedi Sedat amc. Pelin yengem annem beni terkettikten sonra benle de Balımla da yakından ilgilenmişti. Bizi kendi çocukları gibi seviyordu.

  Kapı çalarken Sedat yarbay kaşlarını çattı. Sert sesle girmesini söyledi. İçeri giren asker girer girmez ilk bana baktı . Bense onu tanıyamamıştım.

" Üstegmen Eser Efe " dedi asker selam verirken ben şaşkınla ona baktım.

  " Eser abi" dedim

Hemen kalkıp sarıldım. Kendisi benden beş yaş büyüktü. Küçükken mahallede beni diger çocuklardan korurdu. Çogu zaman annem kaçtigı için dalga gecen çocuklardan.

  " Tabi Eser abi. Sen yıllarca kaç sonra Eser abi"

  " Ya Eser abi özür dilerim. Kizma ne
olur."

  " Ulan çok tatli olmussun kızamıyorum da "

  Eser abi bir kez daha sarıldı bana. Ona da olaylari kısaca özet geçtim. Onlarda ne yaptiklarıni anlattilar.

  Balım öldüğünde gelmek istemişlerdi ama ben kabul etmemiştim. Pelin yenge hastaydı. Yani uzun yollar onu daha kötu hale getiriyordu. Ikinci kez davayı açtıktan sonra deli damgası yememle Aydın Kıratlınin ne kadar tehlikeli oldugunu anlamıştım ve onlari kendimden uzak tutmuştum.  Pelin yenge Balıma çok üzulmüstü. Aylarca depresyonda ruh gibi gezmiş ortalıkta. Eser abi onların kücük ogullarıydı. Gökmen abi binbaşıydı. Benden yedi yaş büyüktü. O daha soğuk sert biriydi. Muhtemelen bana karşı çok öfkeliydi. Beni affedebilecek miydi bilmiyorum ama afettirecektim. Aydın Kiratlı defterini dürecek onlara da kendimi affettirecektim. Tabi bir deliyi ailelerine kabul etmeyi hala istiyorlarsa.

   Eser abi bizi eve götürdüğünde elinde terlikle bekleyen bir Pelin abla beklemiyordum.

  " Leyal terlik ayakta olmuyor mu ? Neden yengenin elinde ?"

  Dönup Aleve baktım. Ikimizin de annesi yoktu. Ama ben küçükken Pelin abladan çok terlik  yemistim.

  " Şimdi Alevcim bu bir anne ikonu. Birazdan terlikle dövecek beni"

  " Kücük kaçak geri dönmüş"

   " Yengecim"

  Ben koşup ona sarılirken o terliğini bana savurdu. Kalçama bir kac terlik yerken Alev Eser abiyle konusup benimle dalga geçiyordu.

" Vur anne vur. Ellerin dert gormesin"

  " Demek annenin olmasi böyle bir şey dövüyor ama gülüyorsun" dedi Alev

  Eser abi bir an ona baksa da sonra yine bana döndü. Alev durumu gerçekten anlamaya çalısıyordu. Pelin yengem sonunda yorulduğunda terligini yere atıp bana sarıldı. Aynı anda ağladığını anlayabiliyordum.

" Annem. Nasıl da zayıflamıssın gözünün feri gitmiş. "

  " Yengecim ben iyiyim. "

" Sus kiz. Sana hala kızgınım"

  " Yengecim ben ve arkadaşim uzun yoldan geldik. Çok uzun yoldan "

  Yengem sonunda Alevi fark etmişti. Onlari da tanıştırdım.

  " Geçin dinlenin siz. Yemekte çağırırım ben sizi. "

  Bizi bir odaya yerleştirdi. Oda muhtemelen Eser abinindi.

  " Çok tatlı insanlar. Bunca zaman neden yanlarina gelmedin ki"

" Alev zamanım mı oldu ? Önce babami kaybettim. O dönemde Pelin yengem hastaydı. Ben gelmek istedim . Balim için. Ama o kabul etmedi. Onlara yük olmak istemedi. Babamın ölümünden sonra Sedat amca maddi destekte de bulundu. Telefonda da konustuk. Balım ondan para aldığımı öğrendiğinde çok kızmıstı. Zaten Balım öldükten sonra Aydın Kıratli bela oldu. Onları teklikeye atamazdım. O adam çok güçlü."

  " Öyle ama seni seviyorlar. "

" Biliyorum ama bu sevginin onlara zarar vermesine izin vermeyeceğim. Kiratlidan sonra normal bi hayatım olursa ksndimi afettirecegim"

  " Olacak canımcım. Sen ve ben normal olacağız. "

" Olabildigince normal tabi"

Beynimin arka fonunda someone like you şarkısı çalarken asla normal olamayacağımi biliyordum. Alev ilaçlardan kurtulduktan sonra iyileşmeye başlamıştı.

   Yengem beni uyandırdığında Alev çoktan uyanmıştı. Kıyafetlerimi değistirip salona gittim. Eser bir şeyler anlatıyor Alev gülüyordu.

  " Alev bakıyorum cabuk alışmissın ortama"

  " Tabi ki canımcım. Bir Alev Suat her an her yere uyum sağlayabilir. "

  Yemekten sonra Alev yengeme yardim etmek için mutfaga gitti. Omzumdaki yara iyi olsa da karnımdaki hala tehlikeydi. Çok dikkatli olmam gerekiyordu. Dikkatli miydim ? Asla. Daha üç hafta olmuştu yaralanalı. En azından yüzümde iz kalmamıştı. Vücudumdaki izleri ise kapatmayı başarmıstım. Zaten sirtım ve karnim morluklarla doluydu. Kolay kolay gecemeyceği velliydi. Adamlar yerden yere vurmuştu beni. Kısa olmak cidden zor .

  Ben , Sedat amca ve Eser balkonda oturuyorduk. Alev yengemi oyalayacaktı.

  " Şimdi neden geldigini söyleyecek misin kizım " desi Sedat amaca.
 

" Aydın Kiratlının ipini çekmeye geldim "