AKILLI BİR DELİ

20-SARI OPERASYONU

Kışlaya geldiğimizde kapıdaki askere kimliklerimizi verip araçla içeri geçtik. Kapida Sedat amca koşarak yanimiza geldi.

" Leyal niye direkt bana haber vermiyorsunuz?"

" Zaman olmadı ki. "

" Adamlar bagajda." Dedi Alev

Ikimizde ellerimizde çilekli sütlerle aracın kaputuna oturduk. Gökmen abi de kosarak peşinde bir kac askerle geldi. Bizi görünce bir duraksadı.

" Komutanım bu Cemal. " dedi bir asker . Belli ki önemli biriydi. Tüm askerler bagajdaki adamlara bakıyordu. Askerlerden biri gelip karşımizda durdu.

" Bunu siz mi yaptiniz yani?" Dedi

Ne var yani elimizde çilekli süt varsa. Yolda Alevin cani isteyince gidip almıştık. Bu halimizle pek ciddiye alinmıyorduk.

" Ege adamları alsana sen" dedi Gökmen

" Emredersiniz komutanim" dedi asker ve gitti.

  " Siz iki deli tutup adamları dövdünüz yani öyle mi ?"

   " Aynen oyle oldu"

" Ya size birsey olsaydı" dedi Gokmen

  Sedat amca da gelip karşımızda durduktan sonra güldü. Ikimize ayni anda sarıldı.

" Aferin kızlarıma. Gökmen gordün mü nasil dövmüşler"

" Gördüm komutanım gordüm"

Ikimiz ifade vermek üzere iceri gecerken benim ifademi Gokmen abi Alevinkini Ege alacaktı.

   Olayı baştan anlattıktan sonra odada ikimiz olmamıza rağmen Gokmen abim hala yüzüme bakmıyordu.

" Gökmen abi affetmeyecek misin beni?"

  " Ifadeni imzalayıp gidebilirsin"

" Peki. Zaten burada fazla kalmayacağım. Sizi gördüm hemen gideceğim"

" Tabi gidersin . En iyi yaptığın şey bu zaten . "

  " sizi beladan uzak tutmak istedim sadece. Sence sizi tanısalardı benim zayıf noktam olduğunuzu anlamazlar miydı ? Bak Pelin yengem bugün kaçırilabilirdi çünkü teröristler onun sizin zayif noktaniz olduğunun farkında "

  Gökmenin bir an aklı karışır gibi olsa da fazla uzun sürmedi. Yine dümduz bir suratla bana bakti.

" Çıkarken kapıyı kapat"

Odadan çıkarken Alev ile karşılaştım.

" Halettin mi ?"

" Evet "

  " O zaman neden moralin bozuk"

" Gökmen abi beni affetmiyor"

" Sadece zamana bırak. Sana değer verdiği için bu kadar kırilmış."

  Oradan çıktığımızda direkt eve döndük. Yengem de eve gelmişti ve çok korkmuştu. Bugün burada olmasaydık neler olacakti kim bilir.

Yemekleri hazırlayıp salona geçtik.

" Leyal burada kalacaksin değil mi ?"

" Birkaç gün sonra Balımın davası yeniden açılacak. Gitmem lazım"

" Bu kez ben de gelecegim"

" Uzun yol senin için iyi degil ama. Üstelik Ankara Şırnak arası çok uzak. "

  " Geleceğim dedim. Sakın yine kaçip gitme. Bu kez cidden seninle konuşmam kizim"

Akşam erkekler eve geldiginde biz sofrayi kurduk. Yemekten sonra salonda yengem konuyu açtı.