"Yalvarmaksa." Ağırca yutkundu. "Yalvarıyorum." Göz bebekleri çektiğim acıların hüznünü taşıyorken, kıvranan siyah irisleri koyu karalığını kaybetmiş gibiydi. Acı çekiyordu. "İzmiray'ım ol, Karan'ın İzmiray'ı ol." Sert ve gür sesi işkencelerle boğuş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Satılık bir ruhun kapkaçcısıydı bu karanlık. Büyük bir mafya liderinin kızıydı oynanılan oyun. Düşmanla mıydı yapılan anlaşma? Kâr getirecek miydi? İzmirayı, İz yapabilmek için Karan'a mı ihtiyaç vardı? Eğitilmek için alınan bedende, hafıza kaybı olursa ne olurdu? Çıkmaz bir vahşetin içine düşen bir meleğin kanatlarının kopuşuydu bu suskunluk. İzmiray, İz olmak için var olmuştu. Melek kanatlarının bedeninden kanla sökülüp alınması gerekiyordu. O şeytanın değil, Canavar'ın varisi olmak için varlığınıacı çekerek sürdürecekti. Karan, İzmirayı öldürüp vahşetin koyu kanıyla yarattığı İz'i caniye dönütürmek için Canavardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ruhuma milim milim işleyen sancıların gittiği yol kalbimeydi. Tüm uzuvlarımı ezbere bilen kavurucu acının, zihnimin kuytu köşelerinde dâhi izi vardı. Gidilen her bir yer ıssızca acıya pranga vurmuştu. Sessizliğin güçlü fısıltısı kulaklarıma bir yel gibi dolarken sağır olmamak için direndiğim bir savaştaydım. Gözlerime bakılan her bir sertlik alev saçarkenirislerime, yanmamasını nasıl engelleyebilirdim? Benim vatanım tutsaklık mıydı? Ben, onun tutsak ülkesinde bir suçlu olarak sayılıyordum. Suçlu muydum? Bedenimin her bir yanını, hücrelerim dahil olmak üzere işkencelerininpisliğiylekaralamış olmaları benim suçum muydu?"
İzmiray Maraz.
MARAZ.
GİRİŞ: ACI.
"Dünya; ruhların sessiz çığlıklarını içine hapseden, sadece cânilerinhayat'atutunabileceği bir yerdi. Güçsüzler her zaman, acıyla donanmış bir yaşama, ardına dizilen vahşet dolu ölümlere tutsak tutulmuştu."
