"Yalvarmaksa." Ağırca yutkundu. "Yalvarıyorum." Göz bebekleri çektiğim acıların hüznünü taşıyorken, kıvranan siyah irisleri koyu karalığını kaybetmiş gibiydi. Acı çekiyordu. "İzmiray'ım ol, Karan'ın İzmiray'ı ol." Sert ve gür sesi işkencelerle boğuş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Karanlığın derinliklerine gömüldü ruhum bir asır daha. Sonsuzluğa mahkum olan kalbimin işkenceleri arsızca bana gülümserken karanlık bir dünyadan aydınlık bir hayat beklediğim için kızındı melekler."
İzmiray Maraz.
3. Bölüm: ÖLÜMLE YAŞAM ARASI.
Hiç ışık yok - No.1, Melek Mosso.
&
Bakışlarının sertliğini; karanlık, ürkütücülüğü ile kalp ritmini bozan bu ormanda bile, içime işlemesini sağlayan koca cüsseli ve kalpsiz bir Canavar tamda karşımda duruyor, gözlerimin en içine bakıyordu. Tüm nefretini iliklerime kusan, kinini ruhuma sızdıran o adam, bir kez daha kazandığını belli edercesine gülümsedi.
"Kaltağıntekisin Mina."
Korkuyla bir iki adım daha gerilediğimde nefes alamadım. Zihnime yer eden korku, kemikleriminkırılana kadar tüm iskelet sistemime acı vereceği o ağrının, uzuvlarıma yayıldığını yavaş yavaş tatmaya başladım. Bir güven duygum daha yerle bir olmuş, ölüm fermanımı kendi ellerimle imzaladığımiçin hislerim yanmıştı. Katran karası gözlerinde boğuldum önce. Kan gördüm, geleceğimin kanı siyahlarının en içindeydi. Sonra, kara yaşamının ateşinde kül oldum.
Adımlarım bir bir geriye yönlendi. Hızını yavaş yavaş arttırırken, bir anda kendimi olağan hızımla koşar halde buldum. Artık nefes alamıyor, artık nefes almak istemiyordum. Göğüs kafesime yapışan sancının; kanayan ömrüme yayılacağını, karanlık ormanın içine doğru koşarken gördüğümde sesli bir şekilde bağırdım.
