Crossing Borders

7

Angelica Tolentino

A long sigh unintentionally escaped from my mouth. Pagod kong inilapag ang maruming basahan sa babasaging coffee table dito sa sala ni kuya at napahiga sa sofa. I tried to find the reason why I'm doing all this endless wiping and sweeping for my heartless brother.

Ah, naalala ko na. I dropped out of college, currently unemployed at officially pabigat sa mga magulang. Helping my brother and easing a bit of my parent's worry is the least I can do for them.

Nilingon ko ang hagdanan nang makarinig ako ng sunod-sunod na yapak mula doon. Napabangon ako nang makita kong si kuya iyon. Pero agad din akong nag-iwas ng tingin nang makita kong wala siyang damit pang-itaas.

I can feel the heat radiating from my cheeks. Hindi ako sanay makasama ang mga lalaki kaya kahit sa mga kapatid or relatives ko nahihiya ako kapag may nakikita akong nakahubad. Specially kuya Gareth na hindi ko talaga close.

If not for the fact that we have the same parents I'd think of him as a stranger.

"Angelica," ang tawag niya. His deep, cold, voice made me turn my eye on him as fast as I can. I don't want to deal with kuya's anger. Hindi pa ako handang maging punching bag niya. "Kung pagod ka na tumigil ka na diyan."

I shook my head and stood up. "Okay lang, kuya. Tapusin ko lang itong sala."

Pinunas ko sa suot kong shorts ang namamasa kong kamay bago muling pinulot ang maruming basahan mula sa coffee table.

"Bahala ka." Pansin ko ang pagsulyap niya sa paligid bago ako tinalikuran at nagtungo sa kusina.

Napabuga ako ng hininga bago muling inabala ang sarili sa paglilinis. My thin arms could barely move the expensive sofa aside when I tried to push it. Kailangan kong malinisan ang ilalim ng sofa dahil sigurado akong maruming-marumi na doon kaso mabigat talaga siya.

I barely noticed the footsteps behind me until I felt kuya's overwhelming presence beside me.

"Move," ang utos niya. Hindi na ako nag-inarte at kaagad siyang sinunod.

I can barely move that sofa but kuya made it look like he's pushing away a feather. I watched his tattooed biceps in amazement. Parang kaunting ipit lang ni kuya sa iyo doon mawawalan ka na ng hininga. Kaya din siguro takot na takot ang mga tao sa kanya.

"There." I snapped back from my thoughts and looked at the moved sofas. Nagpasalamat ako kay kuya at mabilis iyong winalis.

I did not notice when did kuya walked out of the living room nakita ko na lang ulit siyang papasok ng living room na may bitbit na gray carpet at beer.

"I think we should change the carpet," he suggested. I tried to suppress the corners of my lips from going up as I heard his calm voice. It still sounds strict but not intimidating.

"Sure," I agreed.

After kuya placed the beer on the table under the tv, he began to helped me hanggang matapos kaming maglinis sa buo niyang living room. I looked around proudly at the spotless marbled floor and items of furniture.

Maybe I can open a cleaning service business? Looks like I'm very good at it.

"Change your clothes upstairs. Kumuha ka na lang ng damit sa kwarto ko." Napalingon ako kay kuya na kakapasok lang mula sa labas. Siya na ang nagtapon ng mga basura sa labas at medyo mabigat din ang mga 'yon.