Crossing Borders

12

Angelica Tolentino

Pabagsak akong humiga sa kama nang maihatid ako ng caretaker dito sa kwarto sa loob ng villa.

"Ma'am, tawagan niyo lang po ako sa telepono kung may kailangan kayo." Napatingin ako sa pintuan at napaayos ng upo.

Ngumite ako sa matanda at may kaliitang babae at saka tumango. Mr. Muller introduced her as one of the villa's caretaker awhile ago. "Maraming salamat po."

Muli akong napahiga sa kama at napabuntong hininga. I was sent here while kuya and Mr. Muller began to talk about business. I was also about to excuse myself because business honestly bores me. Hindi talaga para sa akin ang bagay na 'yan.

What should I do now? Should I run away? May bangka kaya malapit dito? Mabilis akong tumayo at lumabas sa balkonahe ng kwartong kinalalagyan ko. The cold wooden beneath my feet felt comfortable.

Will I ever get to visit here for free kung tatakasan ko si kuya?

Bumungad sa paningin ko ang malawak na karagatan at maputing buhangin nito. This place looks straight out of a painting. It's absolutely breathtaking. Napapikit ako nang umihip ang hangin. The smell of sea assaulted my nose making me close my eyes and sigh in pure bliss.

This could have been the perfect vacation if not for the fact that my brother is with me. He's not healthy for my heart, my brain, and my soul.

Napabuka ang mga mata ko nang may malanghap akong pamilyar na usok ng sigarilyo. Kamuntikan na akong mapatalon nang makita ang malaking bulto ng katawan ni kuya sa tabi ko. Nakatingin din siya sa dagat habang nakapamulsa ang isang kamay. Ang isa nama'y naka-hawak sa kanyang sigarilyo.

His hair is now slightly messy at medyo haggard na din ang mukha dahil sa ilang oras naming pagbyahe.

"Kuya!" I cried out when he puffed another smoke. Sunod-sunod akong napaubo.

I glared at him but he brushed it off and continued to be the asshole that he is.

"You should be sleeping. Why are you still awake?" Ang sa halip ay tanong niya sa akin. Nanatili sa karagatan ang mga tingin niya.

I hate him.

"I'm looking for a boat so I can run away," I answered in a dead tone.

Nilingon niya ako at tinaasan ng kilay. I don't understand how that crease on his forehead can make him look more appealing. He looked so good to be true.

Growing up seeing and hearing them as someone people looked up to made me realize how different am I from them. They are of a different caliber.

Dahil sa saglit akong napatanga sa mukha niya hindi ko namalayang nakakulong na pala ako sa ilalim ng malaki niyang katawan. Napatingin ako sa mga mauugat niyang kamay na nakahawak sa railing sa magkabilang gilid ko. Pigil ang hininga kong tiningala ang mukha niya.

I tried to read him but he was too emotionless and stoic. I couldn't read him. Nakatitig lang siya sa mukha ko. Pinag-aaralan bawat emosyong dumadaan doon. It wad unfair, but I couldn't utter a single protest. He's too intimidating.

"You want to runaway from me?" Napalunok ako nang marinig ang malalim at magaspang niyang boses. "Try."