Crossing Borders

8

Angelica Tolentino

Hindi ko mapigilan ang sarili mapabuntong hininga nang maalala ang nakita kagabi. Binitiwan ko ang hawak-hawak na kutsilyo at napadukduk ang ulo sa kitchen island.

I groaned loudly. That was so embarrassing!

Hindi ko alam kung paano ko haharapin si kuya ngayon. Mabilis akong tumakbo kagabi pabalik sa kwarto ko nang magtagpo ang paningin naming dalawa. I was both horrified and embarassed. Hindi ko naman sinasadyang madatnan sila doon. And why are they even doing that thing inside the kitchen? Sa dinarami-raming kwarto dito sa bahay pwede naman nilang gawin iyon doon.

"Angelica," I stiffened when I heard my brother's deep raspy voice from the back. "Can you make me a coffee?"

Dahan-dahan akong sumilip sa likuran ko at nakita si kuya na nagpupunas ng katawan gamit ang isang puting towel. Mukhang galing yata sa siya sa gym dito sa bahay niya. Napalunok ako nang dumapo ang paningin ko sa namumutok na dibdib ni kuya na kumikinang sa pawis. Bumalik sa ala-ala ko ang pag-alon ng mga iyon kagabi kasabay ng pagbayo niya sa kanyang babae dito sa kusina.

Hindi ko maisip na ganoon pala si kuya. I had this prejudice na kapag may topak ka ay hindi ka na sexually active. I thought he was only focused on consuming alcohol and picking fights. I thought his life revolved on being miserable.

"Angelica." I snapped out of my thoughts and stood up straight. Hindi ko na nilingon si kuya.

Just act normal, Angelica. That was normal for kuya. "Gagawa na po," ang kalmado kong sabi.

Lihim kong pinuri ang sarili nang wala akong marinig na bakas ng pagkailang. That's right, Ange. You've seen worst.

"Uuwi na po ako later. Magluluto lang po ako ng mga pagkain na pwede niyong initin," ang sabi ko habang abala sa pagkalikot sa coffee machine.

"Bahala ka," ang malamig niyang sabi. Narinig ko ang unti-unting paglayo ng yabag ng mga paa pagkatapos no'n.

Mukhang okay na naman si kuya kaya hindi na niya ako kailangan dito. Tatapusin na ko lang 'yong laundry niya saka siya lulutuan ng mauulam niya hanggang bukas.

Pagkatapos kong magawa iyong kape niya inilagay ko na lang iyon sa lamesa at nagpatuloy sa ginagawang pagluluto ng uulamin namin ngayong umaga. Our breakfast is a simple scrambled egg and spam kaya mabilis lang akong natapos.

Kuya came back inside the kitchen with a shirt on this time. Kahit pawisan siya kanina at mukhang hindi naman naligo nalalanghap ko pa rin ang mabangong amoy na nanggagaling sa kanya. It smells expensive and manly. Like a mix of some luxurious whiskey, cigarette and sandalwood.

"Kain na po tayo," ang aya ko sa kanya matapos kong mailapag ang bowl na may lamang kanin sa harap namin.

"Hm."

Wala kaming imikang naupo at kumain sa hapag. Kuya's busy with the newspaper na hinatid dito sa bahay. I was amazed at how far the newspaper boy have reached. Pero sabi niya malaki naman daw binabayad sa kanya ni kuya kapag nagkikita sila.

But what amazed me more is the fact that he's not afraid of my brother. Aniya mataas daw ang respeto niya kay kuya dahil tumulong daw ito sa pagpapalibing sa asawa niya at scholar daw ang tatlong anak niya kay kuya.

My brother's not a bad person. Ramdam ko 'yon. He was just a victim of the cruel fate. Sana lang ay malagpasan niya ang pagsubok na ito at bumalik na siya sa dati. Sana ay makatagpo din siya ng babaeng mamahalin at tatanggapin siya ng buong-buo para hindi na mag-alala si mama kung sino daw ang mag-aalaga kay kuya pagtanda nito.