Novel of Yesterday's Memories (Campus Series#2)

Chapter 14

I woke up when the sun hits my face. Papikit-mulat pa ako dahil medyo inaatok pa ako. Bumangon ako sa kama at ininat ang mga braso ko.

Nang imulat ko ng deretsyo ang mga mata ko ay bumungad sa akin ang kakaibang lugar.

Wait, where am I?

Kulay puti at asul lang lahat. Ang dingding ay kulay puti habang ang ibang gamit ay asul at kukay kahoy dahil iyon ang orihinal na kulay nito.

Lumingon ako sa kanan ko para hanapin ang cellphone ko. Damn, what time is it? Nasaan ako?

Pinukpok ko ang ulo ko. Maalala sana kung nasaan ako at anong nangyari. Sa pagkaakaalala ko. Nasa condo ako ni Christian tapos nakatulog na ako sa may tabi ng coach, sa may lapag. Pero nasa kama ako ngayon, nasa isang kwarto!

Damn, where am I?!

Kinuha ko ang cellphone ko at lumabas na ng kwarto. Nagpalingon-lingon pa ako sa paligid baka makita kung sino ang may-ari ng lugar na ito. Ngunit wala! Wala akong nakitang tao.

Magkatapatan na kwarto ito. May hallway sa gitna tapos kabilang kwarto na. Hindi ko na tinignan kung anong itsura ng kabilang silid na iyon dahil dahan-dahan nalang akong naglakad papunta sa salas.

"You're awake."

Kaunti akong napatalon sa gulat ng marinig kong may nagsalita mula sa kanan ko. Napahawak pa ako sa dibdib ko na malakas ang tibok dahil sa pagkagulat.

Christian smirked. "Good morning." He greeted.

Pinagmasdan ko lang si 'ya ng hindi manlang nagre-respond sa huling sinabi niya. He is preparing food at the dining table. He probably cooked that.

He glance a look on me before putting the table utensils. Nanatili ko lang si 'yang pinagmamasdan hanggang sa hilahin niya ang katapat niyang upuan at naupo naman sa tapat noon.

"Let's eat breakfast." Anyaya niya.

Lumapit ako sa lamesa at naupo sa inusog niyang upuan kanina. Hindi ko alam kung bakit hindi ko maiwasang mapalingon sa kanya, at parang may gustong itanong.

The whole breakfast went fast because we didn't eat much. Walang imikan kami habang nakain dahil nakatutok ang atensyon niya sa pagkain. Samantalang ako, napapalingon ng tingin sa kanya.

Well, I really want to ask him kung bakit ako nasa isang kwarto, eh nakatulog naman ako sa may salas kahapon. It's six pm at the evening almost when I fell asleep. Hindi ko na nalaman ang nangyari dahil hindi na din ako nagising. Napagod ako kahapon.

After he eat. Sumandal si 'ya, he also crossed his arms and stared to me so straight. Hindi ako makatingin sa kanya dahil sa ilang. I think I'm blushing if I turned my eye through him. Napaka-awkward ngayon ng tingin niya!

"Do you have class?" Tanong niya bigla.

Natigilan ako sa pagkain. I glance a look from him a little before continuing eating my food. Wala naman akong klase ngayon kahit monday dahil absent daw ang kaisa-isang professor namin ngayong araw. Kaya double period bukas kase may emergency daw 'yung professor. Sumakto naman birthday ni lola na balak ko pa sanang umabsent pero gifted for today.

Nangangapa ako ng sasabihin ngayon. Should I tell him that I don't have class? Ano naman kung wala? Eh, tinatanong niya eh.

I bitted my lower lip and closed my eyes. What the hell is wrong with me? Why do the feeling is awkward for me, although he is acting normal.

"I don't." I answered, looking ashamed.

"May gagawin ka ngayon?" Pagtatanong niya muli.

I don't know what should I react for this. I mean, I do have reaction but I'm hiding it right now. My heart suddenly fluttered, assuming that he will maybe invite me out. It's not actually a date... what I'm thinking, but he keeps on bothering my mind every time he is asking or saying words like that!