Ölümle Dans? || Hyunlix

11. Bölüm

๑๑๑๑๑

"Seungmin?" Ah nereye gitti? Hastaydı zaten nereye gitmiş olabilirdi? Oradan çıktım ve personele gittim.

"Merhaba"

"Merhaba, mmm... Hyunjin?"

"Evet"

"Nasıl yardımcı olabilirim?"

"Seungmin'in nereye gittiğini gördünüz mü?"

"Bakalım belki randevusu vardır"

"Tamam" Kadın bir süre bilgisayarında birşeyler yaptı.

"Randevusu yarına"

"O zaman nereye gitmiş olabilir ki?"

"İnan bilmiyorum"

"Kamera kayıtlarına bakma şansım var mı?"

"Burayı gören bir kamera yok"

"Anladım, teşekkür ederim"

"Rica ederim" Aklıma dank etti ve odasındaki tvolete gittim. Buraya bakmamıştım belki işi vardı. Kapıyı tıkladım.

"Seungmin?" Kapıyı açtım. Burada da yoktu. Nerede olabilirdi? Merak etmeye başlamıştım. Bahçeye indim, belki hava almak istemişti. Orada bir topluluk olduğunu gördüm. Oraya doğru koştum.

"HEY HEY NOLUYO?" Jungkook bana döndü.

"Seungmin..."

"Seungmin ne?" Kalabalığı iteleyerek ortaya geldiğimde şok olmuştum. Gerçekten sadece yarım saat yalnız bırakmıştım.

"PERSONEL ÇAĞIRIN HEMEN SALAK MISINIZ NEYİ İZLİYOSUNUZ?!" Seungmin'in yanına çömeldim. Bir elimi sırtına diğerini ise karnını tutan elinin üstüne koydum. Bir kere daha kustu. Personeller geldi ve biri Seungmin'i kucağına alıp götürdü. Arkasından giderken ise biri kolumu tuttu.

"Gelme"

"Ama be-"

"Gelme"

"HEM SUÇLUSUNUZ HEM GÜÇLÜ! SİZİN YÜZÜNÜZDEN BU HÂLDE!" Birkaç çalışan geldi, beni tuttu. Önümdeki ise bana sakinleştirici vurdu. Uyandım demekten gerçekten sıkıldım ama uyandım. Uyanmakta nefret ediyorum. Keşke hiç utanmasam Tanrım. Uyumayı seviyorum ama uyanmayı sevmiyorum.

  Odamdaydım, Hoseok içeri girdi. Bu adamla hiç yakın değildim. Beni bir şekilde itiyordu. Yanıma geldi.

"Seungmin iyi"

"Değil"

"İyi, onunla bizzat Namjoon ilgilendi"

"Farkı neymiş Namjoon beyin?"

"Uzman"

"Evet psikiyatri uzmanı"

"Bak Hyunjin, seninle inatlaşmak istemiyorum. Çalışanlar bir hata yaptı ve şuan 2 kişi hasta. Sadece hastalar ve iyileşecekler" Yerimden kalktım, kapıya yöneldim.