"Amca ne işin var senin burada." dedi Çınar sihirbaza şaşkınlıkla.
Dolunay şaşkınlığına şaşkınlık ekledi.
"Amca mı?" dedi Dolunay.
Sihirbaz "Evet, yavrum. Şaşırdın mı?" diyerek alayla güldü.
Beril sessizce Dolunay'ın kulağına "Senle birazdan görüşcez." dedi.
Dolunay balkon kapısını hızlıca açarak koşturmaya başladı. Onun için bu olanlar çok fazlaydı.
Koştu... koştu... koştu...
Karşısına sırayla dizilmiş villalar çıkasıya kadar koştu. En sonunda nefes almak için durdu. Cebindeki ilacını içine çekti. Tam arkasına dönüp yürüyecekken birisine çarptı.
"Ama s-ssen?" diye kekeledi. "Sen nasıl beni buldun?" dedi şaşkınlıkla
"Bu sorudan gerçekten sıkılmadın mı?" dedi Çınar.
"Gözlerin" dedi Dolunay dudakları tamamen açılmıştı.
Çınar'ın gözleri koyu mor rengindeydi. Saçlarının siyah olmasıyla daha çok parlıyordu.
Çınar gözlerini kırpıp açarak eski haline gelmesini sağladı.
Elini Dolunay'a "Dolunay" dedi Çınar. Ama kız koluna dokunmasına izin vermeden çekti.
"Dokunma bana." diyerek arkaya arkaya yürümeye başladı.
"Nesin sen? Canavar mı?" diye bağırdı.
"Hayır , hayır..." diyerek kıza doğru yürüdü.
"Bana yaklaşma. Bana dokunma. Beni bırak... İmdaattt!" diye kız çığlık attı.
Çınar kızın hemen ağzını kapattı. "Sus" diye bağırdı. Korkunç bir ses tonuyla "Bir daha çığlık atarsan seni diri diri gömerim. Anladın mı?" diye bağırdı.
Kız çırpınıyordu ama erkek öyle bir sert tutmuştu ki yerinden kıpırdatamadı. En son karnına koluyla sert bir şekilde vurdu. İki büklüm olan erkek karnını tutarken Dolunay tekrar hızla koşmaya başladı. Bilerek ara sokaklara girdi. Yolunu ne kadar kaybettirirse o kadar iyiydi. Nefes almak için bir daha durdu.
Bir anda ağzını biri kapattı. Bırak diye bağırmaya çalıştı ama sesi boğuk çıkıyordu. Yine karnına vurmaya çalıştı ama hiç biri isabet etmedi.
" O bir kere olur. İkinci defa olmaz." diyerek gülümsedi.
Dolunay da bu sefer elini ısırdı. Çınar acıyla bağırmaya başladı. Gözleri yine mor olmuştu.
"Yeter artık." diyerek duvara yaslayıp çenesini tuttu. " Bir daha kaçmaya çalışırsan ciddiyim seni diri diri gömerim." diye bağırdı.
Yoldan geçenler oluyordu ama kimse de bir şey yapmıyordu. Dolunay ben olsam yardım ederdim diye düşündü. Ama kimse o değildi.
"Şimdi eve gidiyoruz." diyerek mor gözleriyle sert bir şekilde baktı.
Gelmicem demek istedi ama ağzı sıkılan biri için çok zordu. Çınar yavaş yavaş ellerini gevşetti.
" Hadi yürü. Sakın kaçayım deme yoksa olacaklardan ben sorumlu değilim." diyerek tehdit etti.
Dolunay'ın sesi soluğu çıkmadı. Elleriyle kızın eline sertçe tuttu. " Yürü" dedi. Çınar'ın yine kahverengi rengine dönmüştü gözleri.
Dolunay ağlamak için zor tutuyordu kendini. Gözleri yanıyordu. Ağlamak istiyordu.
" Neden beni bırakmıyorsunuz? Ben sadece eve gitmek istiyorum. Bırak gideyim. Söz kimseye bir şey demem." diyerek yalvardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Doluçın
Ficção GeralSıradan bir hayatı olan bir kızın , bir akşam gördüğü olağanüstü bir olaydan dolayı hayatı ne kadar etkilenebilir? Bu hikaye genç bir kızın bir akşam dünyasının , hayatının birden değiştiğini gösterir.
