Stories of My Heart (The Lady and the Gent of San Edjero Torre)

Chapter 10

Chapter 10 – Prejudice

I stared at the gloominess of the skies while the car was traveling to Cottagecore Region.

I was trying to remember all the experiences I had until I encountered something else.

Hanggang sa unti-unting nagdilim at nakauwi na kami sa Cottagecore Region. Marahan ang pagtakbo ng sasakyan ni Jivin nang nasa Yower na kami. Dinaanan ko ng bawat tingin ang mga tao, at ang lawa na nasa labas ng aking bintana.

Bumaba ang tingin ko nang naalala ko si Regina at si Industria. Habang tumatakbo ang sasakyan ay narinig ko naman ang kaunting mga patak ng ulan sa windshield.

This could be the last time I'd see Regina and Industry even if they are dead if I were to live in Auero City soon. Kaya gusto kong makita sina Regina at Industria habang maaga pa. Dahil ito ang huling pagkakataon ko para magawa iyon.

If I live in Auero City, I wouldn't be able to come back to Cottagecore Region anymore. But I would still be happy with that kind of environment. Because there is no reason to be sad because I would be with my family. Everything else is now in second place: Ako, Sina Mommy at Daddy, my siblings and cousins. So this is how it feels like to be a mother, it teaches you how to be stronger. My life revolves around Kier, Scharareangelo, and Jivin now. They are the reason why I do these. The reason why I get to be freer and get out of my comfort zone without regrets and damage. I've finally embraced change.

Itinuro ko kay Kier ang bagay na nasa harapan na inilawan ng headlights ng sasakyan. Namatay ang headlights dahil bababa kami upang makita ang lamay para kayna Regina at Industria.

Tumigil ang sasakyan sa gilid ng bahay ng mga Verajuela. Tinulongan ni Jivin na bumaba si Kier habang tiningala ko naman ang tahimik at madilim na bahay.

Luminga-linga ako sa paligid para makita na parang walang tao. Marahan akong lumakad sa dirt path para matungo ang front door.

Tumayo ako sa harapan noon habang sina Jivin at Kier ay nanatili sa aking likod. Kinuyom ko ang kamao ko at itinapat iyon sa pintuhan. Pumikit ako at huminga ng malalim.

My heart raised and tears pooled in my eyes. Yumuko ako ng nanhihina at hindi itinuloy ang pagkatok sa pintuhan ng mga Verajuela.

Bumalik ako kayna Jivin. Lumuhod ako sa harapan ni Kier at yinakap siya. Naramdaman ko naman ang maliit niyang mga braso na bumalot sa akin.

"M-Mama, nasaan tayo?"

Suminghap ako.

"This is y-your friend's house, Kier, my cousin, Regina. Naalala mo?"

Tinitigan niya ako. Marahan siyang tumango.

"Walang tao, Mama? Saan po sila pumunta?"

"H-Hindi ko alam, anak. Akala ko nandito sila."

Tumikhim si Jivin.

"Do you want to go home, Dona?"

Tumayo ako. Humarap ako sa kanya at tumango.

Nauna silang pumasok sa loob ng sasakyan. Pinagmasdan ko ang silweta ng Lake House Mansion ng mga Verajuela na unti-unting naglabo dahil rin sa ulan nang nakalayo na kami.

I will miss this place, most especially Regina at Industry Verajuela. All of them will be missed. Because I feel that this is the last time I would feel in the position of my old self.

Nakauwi kami ng San Edjero Torre nang malungkot ako. Tumigil ang sasakyan sa harapan ng bahay.

Nagmamadaling bumaba si Kier at tumakbo patungo sa gate. Napatawa ako sa kasabikan niya.