Code Black: Section X (Section Family)

CHAPTER 37

Chapter 37: Reunited

MHALIA

"Are you sure okay na ang paa mo?" Paniniguro ko ng sumampa ito sa motor niya.

Gelo smiled before wearing his helmet. "Yeah. And, I'm sure you'll gonna like it where we are going. Here." Inabot nito sakin ang isa pang helmet.

I sighed in defeat and took the helmet he handed. "Fine. But if it hurts somewhere, pull over."

"Yep! C'mon!"

Sumampa ako at yinakap siya mula sa likod. "I wonder why are you so excited?" I suspeciously said while eyeing at him. He just laugh. "Nah, just sit back and hug me more tightly."

Umarko ang isang kilay ko at bumitaw sa yakap ko sa kanya. I cross my arms and smirk.

I heard him groan in annoyance. "Mi amor..." He grunted.

Lumapad ang ngisi ko pero agad ring nabura ng mas binilisan niya ang takbo ng motor kaya wala sa oras akong napayakap sa kanya.

"D-Damn you! D-mn you Gelo Rover!" Pinaghahampas ko ang likod niya pero tumawa lang ulit ito.

"Don't be hardheaded, mi amor, mas matigas ang ulo ko kaya wag ka." He said smirking kaya kinurot ko ang tagiliran niya sa inis.

Napairap na lang ako ng tumawa ulit siya. Happy siya, happy? Pwes ako, gigil ako.

I don't know where we are going. Basta pumunta siya sa mansyon ko at literal na hinila ako mula sa tulog. Sasapakin ko na sana eh kung hindi ko lang alam na kalalabas niya lang ng ospital two days ago.

Yeah, I can tell that we're fine but I don't trust easily now. You can't blame me, magda-dalawang linggo pa lang ako rito sa Pinas mula ng umuwi ako. And yes, bumalik na rin ako sa Section. I can tell that the most happiest person is Sir Cyro. Hindi niya na daw kayang i-handle ang section na zombie ang estudyante.

Tsk. Mga to, dinamay pa ang teacher.

Dumaan kami ng toll gate. At pagkalagpas namin ay nahampas ko sa likod si Gelo. "Siraulo ka ba— no, siraulo ka talaga, darn it! Bakit tayo pupunta ng Tagaytay?!" I exclaimed but little bit nervous.

"Mi amor, imbis na hampasin mo ko haplusin mo na lang." I can imagine him pouting like a duck.

Kung wala lang kami sa motor baka nasapak ko na talaga to.

We stop in front of seven eleven store. "Let's wait for them for a while."

"Them?"

As of cue, I heard a sound of sports car behind us. Agaw pansin ito lalo na at marami to. Iisang kulay pa. Black. It was just like our color code.

Lumabas ang driver ng nasa unahan. It's Kiro. "We're here. Complete, except Enton."

Tumango lamang si Gelo. I hug him from the back when the motor roared it sound, sign that were now going.

Hindi ko alam kung bakit abot abot ang kaba ko. Pupunta lang naman kami ng Tagaytay diba? Why so nervous, Mhalia? This nervous of mine is not good.