29.bölüm

2.6K 107 2
                                    

Alevden:

Sabah yorgun bir şekilde  uyandım

Aynadan baktığımda  göz  altlarım mordu çok  ağlamıştım  gece

Ses çıkarmamaya özen  göstererek  elimi yüzümü  yıkadım  gözlerim  bu haldeyken görünmemeliydim

Odama geldiğimde  gözaltlarımı kapatmakla işe başladım

Şeftali  tonlarındaki rujumu sürdüm  biraz rimel  ve allıkta sürdükten  sonra kıyafetlerimi  giyindim

telefonumu ve gerekli eşyalarımı aldıktan sonra evden çıktım  sessizce

Kulaklığımı  taktım etrafıma bakmadan  askeriyeden ayrıldım

Biraz yürümek  iyi gelecekti

Son zamanda yaşadıklarım üst  üste  geliyordu başıma  daha kötü  ne gelebilir ki demeyecektim

Telefonum  çalmaya başladı  annem arıyordu  muhtemelen evde görmeyince  telaşlanmıştı hemen cevap  verdim

- efendim

- Alev nerdesin kızım

Dedi sesi titreyerek

- yürüyorum  anne gelirim birazdan

- Handede gelsin kızım tek gitme

- anne birşey  olmaz yürüyorum  işte

- gelsin kızım hadi konum  at

- tamam atıyorum

Dedim pes edip muhtemelen  kendime  zarar vermemden korkuyordu haklıydı da yani ben olsam bende öyle  düşünürdüm

Bir süre  parktaki banka oturdum  Handenin gelmesiyle pastaneye geçtik 

- Hande

- efendim kuşum

- sana birşey soracağım ama dürüstçe  cevap vereceksin

Önce  yutkundu  ardından  konuştu

- ta tamam kuşum

- onunla Ela ne zamandan beri... ne ... ne zamandan beri be beraberler

Hande yutkundu ve gözlerini kaçırdı 

- Hande lütfen 

Derin bir nefes alıp  konuştu

- sen kaybolduktan 1 ay sonradan beri

Onun kalbindeki ömrüm 1 aydı demek

Sustum yemeğime döndüm 

Sessizce yemek yiyip askeriyeye döndük abim ve tim karşımdaydı onun tarafına  bakmıyordum bakmamalıydım

Abim

-Alev sen benimle askeriyeye gelip ifade vermelisin

- tamam abi

Dedim ve abimin peşine takıldım daha öncede vermiştim ama pek aklım yetinde değildi

Askeriyeye geldiğimde  herşeyi anlattım

Beni kurtaran Muratmış askermiş o kadar mutlu olmuştum  ki

Askeriyeden çıkar çıkmaz dümdüz  önüme  bakarak yürüdüm  eve

Onun görüş  açıma  girmemesi lazımdı

Abimlere gidip Ayperi ile ilgilendim Zeynep abla da uyudu biraz

Kafamı  dağıtıyordum Ayperi uyuyunca bende  evi toparladım ve yemek yaptım Zeynep abla baya uyumuştu demek ki Ayperi gece uyutmamıştı

ya da abim tövbe  tövbe...

BORDOLU'NUN ALEVİ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin