အပိုင်း22⚠⚠

4.4K 123 6
                                    


နေမင်းခရဲ့ ကြမ်းရမ်းမှုကြောင့် လင်းမှာ မွေ့ယာခင်းကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးအလူးအလဲခံနေရတော့သည်။ ကိုယ်ကလည်း လိုချင်နေသူမို့ နေမင်းခရဲ့ ဆောင့်ချက်များနဲ့အတူ လင်းပါ တချက်တစ်ချက် စိတ်လိုလက်ရဆောင့်ချမိသည်။

"အ့...ဟ့....baby မင်းလေးက အရမ်းကောင်းတာပဲ...အင့်...ကောင်းလား...မင်းယောကျာ်းလုပ်ပေးတာကောင်းလား ဟင်...အ့..ရှီး"

"အင့်...အင့်...ကောင်း...ကောင်းတယ်...အဲ့နားလေး....မြန်မြန်....အ့ဟ့..."

နေမင်းခလည်း လင်းရဲ့သေးသွယ်တဲ့ခါးလေးကို လက်၂ဖက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ပြီးတရက်စက် ဆောင့်သွင်းတော့သည်။ သူ့ခါးထက်က လျော့ကျလာတဲ့ လင်းရဲ့ခြေထောက်တစ်ဖက်သူ့ခါးထက်ပြန်တင်ရင်း မနားတန်းကိုပြစ်ပြစ်ဆောင့်နေတော့သည်။

ခဏကြာတော့ နေမင်းခလည်း လင်းအထဲမှာပဲပီးလိုက်တော့သည်။ ထိုနောက် လင်းကိုကြည့်လိုက်တော့အိပ်ပျော်နေတာကြောင့် လင်းရဲ့ဘေးကိုအသာအယာလဲချပြီး လင်းရဲ့ခါးလေးကိုအနောက်သိုင်းဖက်ထားလိုက်တော့ နေမင်းခရဲ့ညီလေးကတော့ လင်းအထဲငမထုတ်ပဲထားလိုက်သည်။

အိပ်ပျော်နေတဲ့လင်းရဲ့ပုခုံးစပ်နဲ့ လည်ပင်ကိုတရှုံ့ရှုံ့နမ်းရှိုက်ရင်း လင်းတစ်ကိုယ်လုံးကိုပွတ်သက်နေမိသည်။ လင်းတစ်ကိုယ်လုံးပိုပွတ်သက်နေရင်ခဏအကြာတော့ လင်းရင်ဘက်ကအနည်ငယ်ဆူဖောင်းနေတာကြောင့် နေမင်းခလည်း လန့်ပြီးစောင်ကိုဖယ်ကာကြည့်မိသည်။

လင်းရဲ့ရင်ဘက်ရှိနို့သီးလေးတွေက လက်ဝါးတစ်အုပ်စာလောက်လေးဆူဖောင်းနေသည်။ဒါနဲ့နေမင်းခလည်းလင်းကိုမနက်မှမေးမယ်ဆိုပြီး အိပ်ပျော်အောင်ပြန်အိပ်လိုက်တော့သည်။

#######

"အား....မုန်းတယ်....မုန်းတယ်...ငစိုင်း....အရုိင်းအစိုင်းကောင်...နင်ငါ့ကိုလိမ်ညာခဲ့တယ် နှာဘူးကောင်....အား"

မြတ်သီရိခိုင်တစ်ယောက်အခန်းထဲကိုရောက်ကတည်းက အခန်းထဲကရှိသမျှပစ္စည်းတွေကို နံရံဆီသို့ပစ်ပေါက်လိုက် ကြမ်းပြင်ထက်သို့လွင့်ပြစ်လိုက်နဲ့ဒေါသတွေကို ဖွင့်ချနေတော့သည်။

Together with youWhere stories live. Discover now