Fault/Chanbaek

five

"güzelim hadi, nerede kaldın?" Baekhyun gülen yüzü ve elinde tuttuğu abur cubur tabağı ile mutfaktan çıktığında Chanyeol güzelliğine bir kez daha hayran olmuştu.

Üstelik yeni çıkmaya başlayan karnı ve aldığı hafif kiloları ile muhteşem görünüyordu eşi.

"Tanrım, seninle bu kadar erken yaşta tanıştığım ve başka birisine kaptırmadığım için çok şanslıyım." Baekhyun güldü ve hemen yanına oturdu Chanyeol'un.

Bir parça cips aldı ve hızla yedirdi. "Filmi başlat Chan. Tek izin günün, bunu güzel geçirmek istiyorum."

"Çok çalışıyorum, değil mi?" Baekhyun derin bir nefes verdi. "Ama söz veriyorum güzelim, bebeğimiz doğmadan hedefime ulaşacağım. O zaman bu kadar çok çalışmam gerekmeyecek. Çok daha güzel bir hayatımız olacak."

Baekhyun hafifçe gülümsedi. "Hedeflerin var Yeol. Ben senin ne kadar hırslı biri olduğunu biliyorum sevgilim. Bu yıkılmaz hırsın ve muhteşem kişiliğin sana evet dememi hızlandıran şeylerden biriydi. Baksana, Seul'de tanıştık ama şimdi burada, Londra'dayız. Çok güzel bir sokakta yaşıyoruz evet alt kat komşumuz bir tık sorun çıkartan biri ama inan hiç önemli değil. Fazla çalışmanı seni çok yorduğu için istemiyorum yalnızca. Ve bebeğimiz doğduğunda birbirimize daha çok zaman ayırmamız gerekecek. Sen bunun farkındasın, o yüzden sana bir şey söylemem gerekmiyor."

Baekhyun derin bir nefes aldı. "Bak yine çok konuşturdun beni. Hadi filmimizi aç." Baekhyun bunları söylerken Chanyeol onu hülyalı gözlerle seyrediyordu. Yaklaştı ve dudaklarını birleştirdi hızla. "Sana aşığım Park Baekhyun."

"Tüm kalbimle aşığım."

///////////////////////

Günümüz

Baekhyun her saniye aklına dolan anılar ile yattığı yerde rahatsızca kıpırdamaya devam ediyordu. Bugün Kyungsoo ile buluşma planı olsa da kendini iyi hissetmiyordu.

Bebeğinin doğmasına yaklaşık olarak iki hafta vardı. Ve oğlu bugün Baekhyun'un rahatsız ruh halini hissetmişcesine hareketliydi.

Karnını okşadı ağırca. "Tanrım, canım yanıyor artık. Neyin var?" Yavaşça doğruldu ve zorlukla kalktı ayağa. Eli telefonuna giderken Hyorin'i aradı.

Hyorin yarım saat önce market alışverişi için ayrılmıştı evden.  Yardımcısı on beş dakika içinde evde olacağını söylediğinde telefonu kapattı ve ağır adımlarla çıktı odasından.

Bahçeye çıktı ve derin bir nefes çekti içine. "Sende onu hissettin." Diye mırıldandı kendi kendine. "O yüzden böylesin değil mi?" Zorlukla yutkundu. "O da böyleydi, kardeşin. Chanyeol'un sesini duyduğunda bile hareketlenirdi." Dolan gözlerine engel olamadı. Ağır adımlarla ilerledi geniş salıncağa.

Oturduğunda bakışlarını açık gökyüzüne dikti. "Babanı hissettin değil mi?" Diye fısıldadı sanki biri duyacakmışcasına. Yanağına doğru akan yaşı kuruladı hızla.

"Hatırlamıyor. Bu iyi mi, yoksa kötü mü hissettiriyor bilmiyorum. Ben son bir yıldır ne yaşıyorum, bilmiyorum." Derin bir nefes aldı. "Ben kararımı verdim. Seni öğrendiğimde verdim ve arkasında duracağım. Onunla yapamam. Olamam. Jongin'i bırakamam."

Chanyeol ise Baekhyun'un onu bırakıp gittiği yerde oturuyordu hala. Onun sözlerini düşünüyor, nefes almaya çalışıyordu.

Sehun ondan biraz uzak olan bankta oturmuş nehri izliyordu. Chanyeol'un burada ne kadar oturacağı belli olmazdı. O gidiyoruz diyene kadar burada bekleyecekti.

"Sehun yanıma gelsene." Diye mırıldandı Chanyeol bir kaç dakika sonrasında. Sehun hızla kalktı ve yanına gelip oturdu. "Yıllar sonra yeniden hissettim aynı şeyi." Boğuk sesi ve sıktığı çenesi ile kendini zor tuttuğunu fark ediyordu Sehun.

Chanyeol dokunsan ağlayacak haldeydi.

"Bebeğimin katili olduğumu. Hiç bir zaman unutmadım ama acısı biraz olsun azalmıştı. Geri döndü Sehun. O gözlerimin içine yeniden öyle baktığında, geri döndü."

"Sizin suçunuz değildi." Chanyeol hafifçe gülümsedi. "Tamamiyle benim suçumdu." Derin bir nefes verdi. "Yaşıyorsam, o gece Baekhyun'un da hayatı son bulmadı diyedir. İkisini birden kaybetseydim, bir saniye bile yaşayamazdım." Chanyeol dediklerine alayla güldü sonrasında.

"Kaybettim ama olsun. Nefes alıyor ya, bu bile yeter. Benden uzakta olması onu kaybettiğim anlamına gelmiyordu." Titrek bir nefes çekti içine.

"Gittiği zaman, hala umutla beklemeye devam ettim. Yaklaşık iki ay. Evime gelen dava celbi ile fark ettim tamamen kaybettiğimi. Sonrasında ise hayatına yeniden başladı. Bensiz bir hayat." Zorlukla güldü. "Onunla tanıştı, yine hızlı bir karar aldı evlenirken. Evleneceği haberini aldım. Londra'dan buraya ilk o zaman geldim. Karşısına çok çıkmak istedim ama yapamadım. Onunla mutluydu."

"Peki neden şimdi çıktınız karşısına?" Diye sordu Sehun. Merak etmişti. Ne değişmişti ki?

Chanyeol hayal meyal hatırladığı gün ile sertçe yutkundu. "Çünkü o benim karşıma çıktı. Londra'da. Dokuz, on ay önce. Günü tam olarak hatırlamıyorum."

"Çok fazla içtiğiniz zamanlar." Diye onayladı Sehun. Chanyeol iç çekti. "Bana yıllar sonra öyle güzel baktı ki, o kafama rağmen tek hatırladığım şey buydu. Ertesi gün hemen çıkıp gelmek istedim ama cesaretimi toparlayamadım."

Sertçe yutkundu. "Sonrasında öğrendim, hamile olduğunu. Hamile yeni bir hayat kurmuş kendine mutlu neden şimdi geldin dersen, ben bilmiyorum. Orada daha fazla yaşayamadım Sehun. Nefes almak bile batıyordu. Onsuz olmak istemediğimi fark ettim. Daha fazla yapamadığımı."

Alayla güldü. "Kendimle bile çelişiyorum değil mi? Ne yapıyorsun diye sorsan bilmiyorum. Tek bildiğim şey daha fazla onsuz nefes alamadığım. Tamam, eskisi gibi sevmesin beni. Ama en azından göreyim, yakınında olayım istiyorum."

Gözlerinin dolmasına engel olamadı. "Benim bebeğimin babası olamadı ama onun, Jongin'in bebeğinin babası olacak. Nasıl bir baba olacak, yakından görmek istiyorum."

Sehun yavaşça kalktı ayağa. "Bir şeyler içelim patron. Benden." Chanyeol hafifçe gülümsedi ve ayağa kalktı. Sessiz bir teşekkür etti Sehun'a.

Onu dinlediği ve yanında olduğu için teşekkür etti.

Karakterlerin duygularını ve hislerini yazmak istedim. Diğer bölümler hep aksiyona odaklandığımı yeni fark ediyorum.

Eski evliliklerinden sahneler yazmaya devam edeyim mi? Karar veremedim sevdiyseniz ve merak ediyorsanız belirtin lütfen 💖💮