8TTO (La Familia Kingpin Series 2)

8. Internal Conflicts

OTTO

I CAN'T concentrate.

Mas maigi yatang trumpo ang katabi ko ngayon. At least, iyon kaya kong patigilin. Ang nakakarinding buntong hininga't pagkislot ni Chiara, hindi.

Simula nang tumuntong kami sa mansion ng parents ko, lalo siyang naging agitated. Mahihiya ang nerbiyos na salita kapag itinabi sa kanya. She's a walking nerves as we go around and say hi to our visitors.

What make me lose my shit is the way she trembles nang magawi kami kanina sa puwesto ng ama't kapatid nito. Their contact didn't even pass the society's normal standards for friends. This night confirmed to me how dysfunctional their family. Matalim na mga mata't tipid na pagbati ang isinalubong ng matandang Ortiz sa anak nito. I shrugged off the whole shebang.The more na mas inis ang tatay niya, mas masaya ako.

The sadistic prick inside me wants to dance when I saw her old man on the verge of cardiac arrest lalo nang nang hapitin ko si Chiara palapit sa katawan ko't ngumiti nang matamis. But what dampens my mood is the way Aldous Ortiz sneered and leered at his sister.

The bastard didn't hide it na labis na ikinataas ng kilay ko. Good thing he excused himself bago ko pa maitarak ang bread knife sa mata niya.

Humigpit ang hawak ko sa baso't inis na nilingon ang katabi. I gave her a reprimanding look na 'di n'ya ininda. Patuloy lang si Chiara sa pag bounce ng legs niya habang parang batang nilalaro ang pagkain sa plato. I want to squeeze her windpipe for disrespecting the food.

Nang magtama ang mga mata namin ni Seven, bahagyang umiling ang kapatid ko. Sa dami ng kasalo namin ngayon sa lamesa, mukhang kaming dalawa lang ang nakaka alam sa kalagayan ng dalaga. The rest are now chit-chatting over a delicious meal, some of my relatives are even laughing and dancing dahil naging overboard na naman ang ina ko't nag arkila ng jazz band.

Kalansing ng kubyertos ang lalong nagpakulo ng dugo ko. I glare at Chiara. She said sorry through her eyes sabay gagap sa leeg. Nanginig ang labi nito't mukhang ano mang oras ay kakaripas ng takbo.

I don't get her demeanor. Or Chiara as a whole. Her choice of residence. The isolation and this social phobia shit that she's displaying. Her father is a wealthy businessman who loves his cocaine and meth more than life itself, so parties like this should be normal for her. Pero kung pagbabatayan ko ang table manners niya and the way she mimic everything na ginagawa ko o ni Santy, I swear this is her first social gathering.

When Chiara scratched her neck, I twisted my body and face her. Just to show how dick I am, kinapa ko ang tatlong mahabang pilat niya na labis nagpapitlag sa dalaga.

I lean forward and whisper in her ear.

"Care to tell me what makes you nervous, Chiara." I trace the biggest and ugliest scar of the three. I wonder if these nasty things are the reason kung bakit hindi gumagana ang vocal chords niya.

Her pulse throbbed under my touch, and she froze like a twig.Nang dumaiti na ang daliri ko sa pangalawang pilat niya, Chiara let out a cute gasp that made my mouth tugged upward.

"Sasagot ka nang kusa o..." I trailed off. Letting the threat hang between us.

Marahas itong umiling. Muntik niyang matabig ang baso ng champagne nang kunin ang purse na naglaaman ng phone.

In just four seconds kahalikan ko na ang lumang touch and type cellphone ni Chiara.

Hindi lang ako sanay sa maraming tao. Pasensiya na.

"Jesus! That phone will make Grahambell shake to his grave."

I ignored Shamie's mocking voice from across the table.