Ertesi gün saat tam 11.55PM'de yine oradaydım. Fakat onun geleceğini hiç düşünmemiştim.
"Yine merhaba Maskeli Çocuk."
"Benimle böyle rahat konuşmamalısın. Sonuçta bir katil olabilirim değil mi?"
"Katil olsanda pek de umurumda olmaz aslında."
"Hafif bir tebessüm."
"Ha?"
"Maskemin altından surat ifademi anlamak zor oluyordur. Ve bende söylüyorum işte."
"Anladım."
Ve sonrası sessizlik.
Ne o konuştu ne de ben.
Bir süre sonra da gitti zaten.
