Saatim 11.55PM'i gösterdiğinde o yoktu. Bekledim ama gelmedi. Saat gece yarısını vurduğunda oturduğum yerden yavaşça kalktım. Başım dönüyordu ki bunun nedeni büyük ihtimal içtiğim 4 şişe biraydı.
Sonunda dengemi bulduğumda ormana doğru yöneldim. O gelmediyse ben onun yanına giderdim.
Ormanın içinde sarhoş adımlarla ilerledim. Birkaç dakika sonra onu gördüm. Maskesini çıkarmadan yerde yatıyordu.
Önce öldü sandım fakat biraz daha dikkat edince karnının her nefes alışında düzenli olarak inip kalktığını gördüm.
Birkaç adımda yanındayım , birkaç hamlede de yanında uzanıyordum.
"İyi geceler Masky."
Diye fısıldadım gecenin karanlığında. Ormanda yaşamak o kadar da ürkünç değil , diye düşündüm. Belkide ürkünçtü , ama onun yanında olmak güven vericiydi.
