YENI HAYAT

-

Gözümü açalı saatler olmuştu. Bu saatler içinde Annem ve Babam hastaneye gelmiş, polisler ifade almış, Yunus geçmiş olsun demeye gelmişti. Tabi sonra Kubilay onu yaka paça dışarı atmıştı.

Herkesi evlerine gidip uyumaya ikna etmeye çalışıyordum ama hiç biri kabul etmiyordu. '' Bakın ben iyiyim, gerçekten iyiyim. bari yan odada uyuyun biraz, gözlerinizin altı çökmüş.'' dedim. Herkes birbirine bakmaya başladığı sırada babam devreye girdi '' Çocuklar yeter artık itiraz istemiyorum. Evlerinize gitmiyorsanız yan odaya gidip dinlenin. '' dedi.

Babama teşekkür ederim der gibi bakarken kızlar oflayarak odadan çıkmaya başladı. Mert '' Bir şey isterseniz bize seslen meniz yeterli.'' dedi ve Yiğitle odadan çıktılar. Kubilay'la Çınar'a baktığım zaman aynı yerlerinde duruyorlardı ''Siz ne bekliyorsunuz?'' diye sordum Çınar ''Biz bir yere gitmeyi düşünmüyoruz.'' dedi.

Gözlerimi kısarak onlara baktım. Annem sandalyeyi yatağımın yanına koyarak oturdu, ona gülümseyerek bakarken ''Bizi çok korkuttun,'' dedi ''Özür dilerim, bundan sonra daha dikkatli olacağım.'' dedim. Babama baktığım zaman oda yanıma geldi ''Seninle bir şey konuşmamız lazım.'' dediği zaman kötü hissetmeye başlamıştım anlamayan gözlerle Kubilay'la Çınar'a baktığım zaman tepkilerimi merak ediyorlarmış gibi bakıyorlardı.

''Baba bir sorun mu var?'' dediğimde ''
Kızım bir her zaman yanındayız, biliyorsun değil mi?'' dedi.

Bu ne demekti şimdi ? ''Anne neler oluyor?'' diye sorduğumda babamla birbirlerine bakıyorlardı.

Annemin gözlerinin dolduğunu gördüm ardından ''Kızım, artık yürüyemeyeceksin.'' dedi.

Ne demekti şimdi bu ? Nefesimin kesildiğini, boğazıma bir yumru oturduğunu pekala hissedebiliyordum. ''Ne demek bu? Şaka yapıyorsunuz dimi? Bu hastaneden yürüyerek çıkacağım, hatta bak şimdi ayağa kalkıyorum'' deyip yatakta doğrulmaya çalıştım.

Babam aniden omuzlarımdan iterek yatağa geri yatmamı sağladı. '' Baba ne yapıyorsun ? bırak kalkıcam ben,'' deyip sesimi yükseltmiştim.

Annem artık ağlıyordu yataktan kalkıp camın kenarına gitti ve Kubilay'la Çınar geldi yanıma. '' Kubilay şaka dimi bu ?'' dediğimde onunda gözlerinin nemlendiğini hissettim.

Artık ciddi anlamda nefes alamadığımı hissediyordum, göz yaşlarım benden habersiz akmaya başlamıştı bile.

Yataktan doğrulup kolumdaki serumu çıkarıp bağırmaya bir yandan da dizlerime vurmaya başlamıştım. '' Ben napıcam! Lanet olsun.'' diye bağırmaya başladığım zaman Kubilay ellerimi tutmaya çalışıyordu ''Bırak beni!'' diyerek ellerimi çektim yatağın yanındaki komodinden bardağı alıp duvara attım sonra da sürahiyi elime alacakken Çınar benden önce davranıp sürahiyi aldı ve benden uzak bir yere koydu.

Artık tamamen yıkıldığımı hissediyordum Babamın yaptıkları, Yunusun yaptıkları yüzünden sürekli acı çekiyordum zaten üstüne şimdi de bu. Ne yapıcağımı nasıl atlatıcağımı bilmiyordum.

Çınar'la Kubilay ellerimi tutup zorla yatağa yatırmaya çalıştıkları sırada babamın odadan çıktığını gördüm.

2-3 dakika sonra çırpınmayı bırakıp sadece hıçkırarak ağlıyordum kapı sesi duyduğumda odaya Mert - Şevval - Yiğit - Melike - Ece - Gizem yani bizimkilerin girdiğini gördüm ve aynı anda gözlerindeki aynı hissi ; acıma.

Şu anda hepsi bana acıyarak bakıyordu. Dayanamayıp daha çok ağlamaya başlamıştım bi yandan da ellerimi kurtarmaya çalışıyordum.

Bir kapı sesi duyduğumda yanıma 2 hemşire arkalarında ise babamın odaya girdiğini gördüm. Hemşirenin biri kolumu tutarken diğeri iğne vurdu Anneme dönüp '' Sakinleştirici yaptık, 5-10 dakika sonra etkisini gösterir. Geçmiş olsun.'' deyip odadan çıktı. '' Geçmeyecek. Hiçbir şey geçmeyecek. Lanet olsun ki geçmeyecek.'' dedim ve ağlamaya devam ettim yatağın kenarına yattığım için saçlarım yataktan aşağı doğru sarkıyordu Kubilay Annemin koyduğu sandalyeyi çekip yanıma eğildi elleriyle göz yaşlarımı sildikten sonra saçlarımı okşamaya başladı ''Şş biz yanında olacağız, geçecek. Biz hep yanındayız'' dedi.

Sabah olmuştu, sabaha kadar hıçkırıklarım iç çekmelere dönmüştü. hafifçe kafamı kaldırdığımda Annem ve Babamın koltukta , Çınar ve Kubilay'ın ise sandalyede uyuya kaldıklarını gördüm. Tam kalkmaya çalışacaktım ki hayatımın her saniyesini etkileyen şey aklıma geldi. Yürüyemeyecektim . Şimdi kalkıp Çınar ve Kubilay'ın üstüne bir şey örtmek istesem, yapamayacaktım. Artık tamamen eksiktim. 5 Dakika daha tavanı izledikten sonra yavaş yavaş uykuya daldım.

***