Her insan elmas niteliğindedir. Ama pek azı işlenir sahibini alıcısını bulur. İşlenmemiş her taş değerinden bir habersiz yaşamaya devam eder. Bizi birbirimizden ayıran o ufak farklılıklar neydi...
Babaannem derdi ki her insanın kendine has bir kokusu,dokusu, hissiyatı var. Buradan geliyordu galiba ten uyumu. Belki de bu yüzden her tenle uyuşmuyordu tenlerimiz. Sabaha karşı rüzgarın yüzümü okşamasını hissetmek gibi hissedemiyordu herkes bu duyguyu, bu yüzdendi her kokunun kendine has olması kendini hatırlatması.
İnsan kendi teninin kokusunu alamazmış. Ben kokular konusunda biraz hassasım galiba, fazlaca anlam barındırıyor her koku bende. Sanki kokular dolusu odacıklar var zihnimde tıpkı bir depo gibi. Zamanı gelince o koku burnumun deliklerinden sızdığı anda o ana gitmek için komut bekliyor kapıda anılar. Sahi sizi en son hangi koku geçmişin odalarına sürükledi..?
...ben Feray; portakal kokusunun sahibi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sillage "KOKUNUN İZİ"
PoesíaHer koku kendine hastır. Ya anıların kokusu varsa? Hayır, hayır ya her insanın kendine has bir kokusu varsa? Kokuların sahipleriyle şiir tadında tanışmaya hazır mısın..?
