Annem yani Eda KILIÇ benim eve geç gelmelerimi babama anlatacaktı .
Onu o kadar da takmıyordum açıkçası çünkü ne de olsa öz annem değildi ve ne yapmam gerektiğini bana babam söyleyebilirdi .
O değil!
Akşam olduğu zaman babam eve gelmişti. Annem masaya oturduğumuzda gözlerini bana dikti.
Neydi bu ! Fazlalık mı geliyordum ona !
Şunu unutmamalı ki ölen annemden sonra babamı kapıp onunla evlenen o .
Ayrıca ben evlendiği adamın kızı isem bana iyi davranmak zorunda!
Söze hemen başladı;
" Ömür'cüğüm iki haftadır her gece seni eve gelirken bir çocuk ile görüyorum. Sevgilin falan mı tatlım?"
Şoka girmiştim. Tam ağzımı açtım ki;
"Olabilir " dedi babam. Gurulanmıştım .
Babama olan devasa sevgim tekrar artmıştı. Ama annem sözlerine devam etti .
" Aaa Ahmet'cim tabii ki olabilir. Ne de olsa çok güzel bir kız Ömür ama...."
"Ama ne ? " dedi babam . Korku kalbimi , tüm vücudumu sarmaya başlamıştı.
" Ama daha 16 yaşında. Üzerinde bir çocuğun tişörtünü görmem beni düşünürdü ve son zamanlarda cebinde bulduğum sigara ve içki şişeleri beni korkuttu " .
Babamın elini tutup;
"Korkuyorum Ahmet. Ömür için korkuyorum!" dedi.
Nee ! Cidden böyle bir iftira atacak kadar küçük düşmez diye düşündüm ve hemen kalktım masadan ama o az önce dediğim küçük düşme olayını sonuna kadar zorlayacaktı anlaşılan.
" Hem bu aralar dalgın ve baygın hallerin arttı ayrıca çok sinirlisin tatlım. Madde kullanmandan şüpheleniyorum Ömür" dedi sert bir ifade ile .
Ben bile şok olmuştum .Nasıl bu kadar profesyonel yalan söylüyordu bu kadın?.
Hemen söze tekrar atıldı;
" Yani senin iyiliğin için canım biliyorsun. Senin pis işlere bulaşmanı istemem ben ."
Şaka mıydı bu ?
Hemen babama baktım gözleri kapalı elleri yumruktu.
Babam Ahmet KILIÇ annem ben doğarken öldüğünde bile beni bırakmayan şu ana kadar bana destek çıkan tek varlıktı. İsmimi babam koymuştu annem ona ömür olduğu için annemin ölümü ile benim ona ömür olacağımı düşünmüştü.
Hayatta en çok sevdiğim insandı.
Babam gayet uzun boylu hafif dalgalı siyah saçları , beyaz, hafif kirli sakallı yüzü, yeşil gözleri olan bir adamdı.
İşte şimdi o yemyeşil gözleri içinden alev çıkarırcasına bana bakıyordu babamı ilk defa sinirli görmüştüm.Elini masaya vurdu .
" Ömür, sakın bana saçma sapan işlere karıştığını söyleme."
O kadar korktum ki korkudan titremeye başladım .
Dünyam kararmıştı sanki ...
" Baba" diyebildim. Nefes aldım. Ya da nefes almayı unutmuştum .
Şu anda NASA ' da fırlatılması gereken bir roket gibi hissediyor olmam-nefes alamadığım için kıpkırmızı olmuş ve şişmiştim- ve büzülen dudağımı koparıcasına dişlemem normaldi değil mi ?
Sinrilenmeye başlamıştım .
Hemen ayağa kalkıp;
" Yani böyle şeylerin olmasına ihtimal verdin öyle mi baba? Gerçekten mi? Beni canından çok sevdiğini düşünüyor-dum çünkü seni canımdan çok seviyor-dum"
