Dün gerçekten çok mutlu oldum...
İyi ki iyi insanlar var , her zaman daim olsunlar..
Önce bölüm sözü;
HAYATIMIN BAŞI VE SONU BELLİYDİ
EN AZINDAN ORTASINI KAÇIRMAMALIYDIM...
~OĞUZ ATAY~ 🕯️
6. Bölüm;
Ansansör kapıları açıldı ve Reyyan Hoca ve Mavi sağa döndüler.
Ben de onları takip ettim tabii. Reyyan Hoca kapıyı anahtarla açmak yerine zile basmıştı.
Kapıyı orta yaşlı, orta boylu, geneli siyah ama seyrek beyaz saçları olan , kahverengi gözlü bir adam açmıştı.
Kapıyı açar açmaz gözü ilk bana takılmıştı. Bunu fark eden Mavi söze başladı;
“Ömür . “ dedi. Ortam gergin olmaya başlamıştı.
Adam kaşlarını kaldırıp;
“ Kılıç olan mı?!” dedi meraklı gözlerle.
Soyismimi nereden biliyordu ki bu adam ?
Ben cevap vermeden hemen elini uzatıp sözlerine devam etti;
“Necmi , memnun oldum kızım.”
Net bir tavır almıştı bana karşı. Bende taviz vermedim ve resmi bir ifade ile devam ettim;
“Bende memnun oldum efendim.” . Araya Reyyan Hoca girdi ve söze başladı;
“Necmi Ömür bir süre bizimle kalacak ama bizi artık içeri mi alsan ?”
Evet hâlâ kapının önünde duruyorduk. Necmi Bey elini dairenin içini gösterir gibi yaparak ;
“ Çok pardon hanımlar. Buyrun lütfen !”
İçeri geçtik saat gece yarısına yaklaşıyordu. Yarın Reyyan Hoca benim için okul idaresi ile konuşup kaydımı bizimkilerin okuluna almaya çalışacaktı.
Bu sefer söze başlayan Necmi Bey olmuştu.
“ Ömür bizde kalma nedenin ne bakalım?”
Bu sorunun üzerine şaşırmıştım. Acaba benim onların evinde kalmamı istemiyor muydu ?
Yani olabilecek bir durumdu ama böyle aniden sorunca insan bir tuhaf hissediyordu.
Hemen düşüncelerimi toplayıp cevap verecektim ki Mavi sözümü bölmüştü;
“ Okulda bir projemiz var ve Ömür ile takım arkadaşıyım. “ babasına net bir şekilde dönerek;
“ Yani bu proje bitene kadar Ömür benim misafirim.”
Ortam fazlasıyla gerilmişti. Bu atmosferin nedenini çok merak ediyordum. Merakımı bir köşede bırakıp söze başladım.
“ Geç oldu artık yatalım.”. Reyyan Hoca hemen ayağa kalkıp;
“Evet. Ömür çok haklı. Hadi herkes odasına yarın pazartesi ve bizim için çok yorucu olacak !”
Ben Mavi’yi Reyyan Hoca’da Necmi Bey’i salondan çıkardık.
Mavi beni odasına doğru götürdü. Odasına varana kadar evi inceleme fırsatı buldum.
Ev bizim eve göre çok küçüktü ama bizim ev çok büyük olduğu için bu ev ortalama bir büyüklükte gibi gelmişti.
“Bizim ev mı ? Senin ev kaldı mı Ömür?!” yine iç sesim ve yine haklılık zamanıydı...
