15. Bölüm

597 34 45
                                    

Ferman ve Didem kesilen bağırış sesleri ile endişeyle birbirilerine baktı, Haşmet' in Emine' ye bir şey yapmayacağını bilseler bile içlerinde ki korkuya engel olamıyorlardı.

"Abi gidip bir baksak mı?"

"Yalnız kalmak istediler Didem."

"Ama korkuyorum abi." Ferman Didem' in yalvaran bakışlarına kayıtsız kalamadı ve olumlu bir anlamda başını salladı.

Didem zaferle gülümseyip ayağa kalktı tutması için elini Ferman' a uzatıp kalkmasını bekledi.

Ferman gülümseyerek kendisine uzatılan eli tuttu ve ayağa kalktı, birlikte endişeyle odadan çıktılar.

Ses çıkarmamaya özen göstererek salona indiler ancak ikisinin de orda olmamasıyla birbirlerine baktılar

"Yoklar abi." dedi Didem adeta sesi titriyordu.

Ferman haline kıyamadı ve onu rahatlatmak adına saçlarını okşayıp cevap verdi

"Görüyorum Didem."

"E nerdeler peki?"

"Odalarına bakalım gel." Ferman' ın kendisini çekiştirmesi ile ona uyum sağlamaya çalışarak peşine takıldı.

Az önceki hallerine nazaran daha hızlı ve paniklerdi.

Ferman odanın önüne gelir gelmez kapıyı bile çalmadan hızlıca açtı gördükleri karşısında ikiside şaşırmadan edememişlerdi.

"Siz ikiniz bipolar olabilir misiniz acaba?" Haşmet kaşlarını çatarak oğluna baktı, odaya izin almadan girmesi sinirlenmesine sebep olmuşken birde sorduğu saçma sapan soru onu öfkelendirmişti.

Emine kocasının sinirlendiğini anlayınca elini tutup sıktı ve onun konuşmasına izin vermeden cevapladı oğlunu

"Ne alaka şimdi Ferman?" Didem Ferman' dan önce davranıp cevap verdi annesine

"Anne siz az önce kavga etmiyor muydunuz?"

"Evet şimdide sarılıyoruz ne olmuş yani?" İkiside şaşkınlıkla onlara bakmaya başladı

"Sizin ilişkinizi anlamakta zorluk çekiyorum gerçekten." dedi Ferman.

Didem ona aldırış etmeden sıkı sıkı tuttuğu elini bırakıp anne ve babasının yanına yürüdü.

Haşmet' in tarafına geçip uzandı ve adamın göğsüne başını yasladı.

Haşmet onun kedi gibi kendisine sokulmasıyla gülümseyip saçlarını öptü.

"Güzel kızım benim." Ferman kıskançlıkla onlara bakıp sistemle konuştu

"Ben zaten üveyim." Hepsi onun haline kahkaha atmıştı, Emine ona kıyamayıp eliyle gelmesi için boş bıraktığı tarafa hafifçe vurdu.

Ferman babasına sinsice gülümseyip annesinin yanına gidip kadını kollarının arasına aldı

"Ferman sırıta sırıta sarılma karıma." Ferman babasının kıskanç ses tonu ile zevkle gülümsesede belli etmeden cevap verdi adama

"Senin karın benim annem ya baba."

"Hadi lan ordan sen yokken ben vardım, gelmiş birde nispet yapıyor sıpa." Onlar tatlı tatlı atışırken Emine ve Didem' in keyfine diyecek yoktu.

Didem günler sonra babası ile tekrar eskisi gibi olmanın keyfini çıkarıyor, Emine ise hem adamın hatırlaması hem de çocuklarıyla arasının iyi olmasına seviniyordu.

Bu Kalp Seni Unutur Mu?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin