Under the Blooded Moon

Kabanata 19

An ice cream date?

"Serenity?" I heard an emotional voice coming from the door so I turned to it just to see Amoranda, with teary eyes... Looking at me. She ran through my place. I smiled. As expected, I gathered a big warm hug from her. "I'm so sorry, Serenity. Nag alala ako sayo!"

Ngumiti ako sa kaniya, ayoko siyang tanungin kung ngayong maayos na kami ay hahayaan na niya ako sa desisyon ko..... But I know the answer.

"Let's go home, I'm so tired."

I felt her hug even tighter, this is how my mom hug me eveytime I feel afraid, I feel sad, I feel happy. The same love.

Nang araw ding iyon ay umalis kami sa kwartong tinutuluyan ko. Hindi na nag alala sa kondisyon ko si Amoranda dahil kasama naman naming tumutuloy sa bahay si Jillan.

While heading our way out of the house, halos lahat ng madadaanan kong mga lobo at bampira ay nakayuko. Ang kahit mga may importanteng ginagawa  ay ganun din ang ayos walang pangahas na tumitig man lamang sa mga mata ko.

Kung hindi ko pa alam ang kalakaran sa kampo at mga batas ng mga imortal ay tatanungin ko ang dalawang kasama kung bakit ganoon ang asta nila, pero ngayong alam ko na, hindi ako pwedeng magpalamon sa ganitong ugali.

I remained my no reaction face. Kahit isa sa kanila ay wala akong pinagmasdan. Diretso ang tingin ko sa daan. Ang pinagtataka ko lamang ay maging si Amoranda ay hindi nagsasalita. Base sa nakikita dapat kinakausap niya na ako at binibiro.

"Hayaan mong sumakay ka sa aking lobong-likuran, Punong tagapangalaga." Sabi ni Bong nang makita kami.

Agad naman siyang sinaway ni Amoranda. Sinabi ko na ito sa kanila. Gusto kong maglakad. Ayoko muna gumamit ng kahit ano na may kaugnay sa aming pagkatao. Nakangiti namang umalis Bong sa amin.

His eyes were the same, the agony was there. Alam kong umaasa siyang maliligtas ko ang natitirang mahalaga sa kaniya ngayon.

Yun din naman ang nasa isip ko.

Umakyat na agad si Amoranda sa kwarto niya pagkatapos niyang masiguro na ayos na ako. Pina-inom din niya ako ng dugo na halos katulad ng lasa nung pina-inom sa akin ni Jillan.

"Saan niyo ba ito kinuha? Ang sarap ha!"

Napangiwi naman si Amoranda, nandidiri na naman siya sa kapapanood sa akin pag inom ng nito.

"Bloodsucker!" Ngiwing sabi niya.

Naiwan kami ni Jillan dito sa sala. Nag aayos siya ng orasyon. Hindi ko alam kung para saan. Nakapikit kasi siya at bumubulong-bulong ng kung ano ano.

Nang mag-mulat ang kaniyang mga mata ay napaigtad pa ako nang makita ang pagkaka-itim ng mga ito, as in itim talaga kaya kahit sanay kana magugulat kapa din. Sumabay pa sa kilabot ko ang pag-galaw ng mga kagamitan. Yung iba ay naglilipadan pa.

Lagot na naman siya kay Amoranda nito, makalat ang bahay. Ayaw pa naman nun nakikita ang mga bagay at gamit na nagkakalat kalat lang, napaka-hirap daw ayusin.

"Nagbigay ng mensahe si Jenger."

Napasinghap ako at lumakad papunta sa kinakaupuan niya. Her eyes became normal that gave me a relief.

"Anong sabi niya?"

Nilingon niya ako ng may malalambot na mga mata.

"Paunti-unting kinikitil ng mga itim na lobo ang mga kasamahan nating dinakip nila." She said slowly. "Pinapahirapan, pinapaamin, pinapasapi sa kanila..... At sa oras na tumanggi ang mga kasamahan natin ay sisiliban nila ang katawan ng mga ito."