Halledebilirdik | GXG

Hastalık & Uyku

"Gitmeyi hiç istemiyorum.
Uyurken seni izleyeceğim ve
Nefesini dinleyeceğim."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Bade'nin anlatımı
Notta yazanları okumaya başladım.

Kızım, Canan ablanla evlenmek istiyorum artık. Haftaya nikah yapmayı düşünüyoruz. Seninde gelmen benim için önemli ama kararım kesin evleneceğiz.

Baban

Zaten evli gibilerdi ama resmiyete dökülecekti. Evlenmeden erkek karşı tarafın çocuğunu nüfusa geçirebiliyor. Evlenmeyi bile beklemeden nüfusa geçirmişti. Ne diyebilirim ki? Tam bir aile oldular. Babam ellerimin arasından kayıp gidiyor. Ben tek iyiydim ama bu notla kimsesiz olduğumu hatırladım. Artık gerçekten kimsem yoktu. Babamın yeni bir ailesi vardı ve onlarla oldukça mutlu gözüküyordu. Benle olduğundan da çok. Aklıma gelen şeyle acıyla gülümsedim.

İlkokuldayken bir kere bacağım kırılmıştı. Çok üzülmüştüm ama acıdığı için değil değnek olmadan yürüyemediğim için. Arkadaşlarım bahçe de koşarken ben tek başıma oturuyordum. Okula gitmek istemedim ama gitmiştim. Babam annemden habersiz öğlen gelip beni almıştı. Yanında bir de değnek getirmişti. Neden yanında değnek var, diye sormuştum. O da

"Seni yalnız bırakmam. Sen yolun yarısındaysan ben o yolu bitirmem, senin yanına gelip senle bitiririm."

Demişti. Sonra değnekle beraber yürüyüp kestane yemeye gitmiştik ve ben değnek kullanmayı bırakana kadar o da bırakmadı. O gün ne kadar şanslı olduğumu bir kez daha anlamıştım. Keşke sözünü tutsaydı. Hâlâ şanslı olabilirdim. İn

Beni bıraktı. Ona en ihtiyacım olduğu sırada başkasının çocuğuyla ilgileniyordu. Beni görmedi, belki de görmek istemedi. Evde krizler geçirirken o ailesiyle evinde eğleniyordu. Beni merak bile etmiyordu. Ölsem umrunda olur muydu acaba? Sanki kalbimde bir uçurum vardı ve kalbime koyduğum şeyler ordan düşüyordu. Seni yalnız bırakmam, demişti ama ben neden yalnızlığı iliklerime kadar hissediyordum?

Nefes alamadığımı hissettim. Olduğum yere çöktüm. Elim, ayağım titriyordu. Kalbimi biri hançerliyor gibi hissediyordum. Etraf cehennem gibi sıcak olmaya başlamıştı. Çok terliyordum. Her yerim titriyordu ama durduramıyordum. Derin nefesler almaya çalışıyordum, olmuyordu. Kusmak istiyordum. Başım dönüyordu. Gözüm yavaş yavaş kararmaya başlıyordu. Hayır, şimdi olmaz, lütfen. Sürüklenerek çekmeceye gittim. Titreyen ellerimle ilacımı ve komodinin üstünde duran suyu aldım. Zorlukla ilacımı içmeye çalıştım. Kalbimin acısı hala geçmemişti. Geçmiyordu, olmuyordu. Nefesim düzene girmeye başlamıştı. Vücudum normal ısısına dönüyordu ve titremelerim geçiyordu ama ruhumdaki acı niye geçmiyordu?Ben kötü bir evlat mıydım? Neden babam olduğu halde yalnızdım? Babam neden kalbimdeki boşluğu doldurmak yerine öbür kızını sevgiyle doldurdu? Ben haketmiyor muydum?Anne neden gittin, neden gittin anne?Geri gel anne, lütfen geri gel. Sen geldiğinde belki tekrar sever babam beni. Belki tekrar aile oluruz anne. Gelde sımsıkı sarılayım sana, kokunu içime çekeyim. Senin kokunu unutmak istemiyorum anne. Ne olur bunu bana yaşatma.

Dakikalarca olduğum yerde duruyordum. Oturduğum yerden kalktım. Balkona ilerledim. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım.

Bende yoruldum. Çok yoruldum hemde. Hep kendime yaslandım. Kendi yorgunluğumu kendi omuzlarıma yükleyerek, düştüğümde tutan biri olmadan, kendime sarılarak, ruhumla dertleşerek yaşadım. Bundan sonra da böyle devam edebilirdim. Ben Bade'yim ve hiç bir şeyin beni yıldırmasına izin vermeyeceğim. Hayat, yaşanılmaması gereken bir deneyimdi ama ben herkese inat yaşayacaktım. Yorgun bir şekilde odama geçtim ve uyumaya çalıştım.