Halledebilirdik | GXG

Çıt..

"Beni neden sevmedin?"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Bade'den...
Yürürken, arkamda bıraktığım düş kırıklığıyla bana bakan Beria Hocayı düşünmeden edemiyordum. Verdiğim cevapla ilk birkaç saniye öyle baksa da içindeki hüzünlü periyi hemen öldürmüş ve o bakışların yerini iki çatık kaş almıştı.

Eve gidişimin her bir adımında kalbim daha çok büzüşüyordu. Sanki içimde bir yerlerde bunun doğru bir çözüm olmadığını biliyordum ama iş işten geçmişti artık. Kalpler kırılmıştı, şimdi yapıştırıcı sadece parçaları bir araya getirecekti. Oysa eskisi gibi olsun isterdim. Kendime bir anlık hayret ettim. Kıran bendim ama sağlam kalmasını isteyen de bendim. Bencildim.

Eve girip odaya geçmemle Alper ve Dersu pencerenin kenarından fırlamış ve bana doğru koşmuşlardı.

"Hani öpüşmediniz?!"

Dersu Alper'in kolunu dürttü.

"Bir sorun mu var Bade?"

"Başlamadan bitti."

"Nasıl yani? Ne oldu?"

"Dedim ya Dersu. Olacağı varmışsa da artık yok. Size ayıp olmayacaksa ben odama gideceğim, yalnız kalmak istiyorum. Örtülerin ve yastıkların yerini biliyorsunuz."

"Tamam, iyi geceler."

Yazar'dan..
Dersu ve Alper arkasından üzüntülü bir şekilde bakıyordu ama yapabilecekleri bir şey yoktu. Bade yalnız kalmak istiyorsa onun yanında olamazdınız. Herkesten kendini bir süreliğine soyutlar sonrasında hiçbir şey olmamış gibi enerji ile dolup taşarak gününü geçirirdi. En yakınlarına bile göstermek istemezdi acılarını. Annesinin sözünü yerine getirmek onun için her zaman kolay değildi. Zaman zaman annesine ihtiyacı oluyordu. O olsaydı mutlaka doğru yolu bulacağını biliyordu. Babasının hâlâ yanında olacağını da biliyordu. Şimdi ikisi de yoktu. Bade fark ettirmesede büyük bir boşluktaydı ve korkuyordu. Ailesine o kadar bağlı ve güven doluydu ki. Ailesi bir anda kaybolunca bunun üstüne ilk aşkı da onu yüz üstü bırakıp terk edince kalbinde kırılmalar oluşmuştu. Tabii ki o bunu hiçbir zaman kabul etmedi. Çok kırılmıştı hayata, insanlara, duygulara ama o görmemeyi seçti.

Bade annesini kaybettikten 7 yıl sonra, ilk kez liseye gideceği zaman biraz gergindi. Bu günleri hep annesiyle beraber geçirecek diye düşünürdü ama hayatın bazen planlandığı gibi gitmediğini de en acı şekilde öğrendi. Babası o sıralar eve arada bir gelir gelmediğinde de mutlaka bir not bırakırdı. Bazen gece geç saatte gelir, Bade uyurken yorganı üzerine çekip alnından öperdi. Bade alnı öpülürken hep kaşlarını çatarak bu tanıdık kokunun annesine ait olduğunu düşünür dururdu. Annesinin kullandığı parfüme çok benzer hatta aynısı olabilecek bir koku alırdı hep. Bu kafasını karıştırırdı, bir kadınla görüştüğünü düşünmüştü ama o parfümden sadece annesinde oluyordu çünkü kendi elleriyle yapıyordu. Kazadan sonra da nasıl olduysa daha yarısı bitmemiş olan şişe bir anda yok olmuştu.

Lise zamanı gelmişti ama Dersu'da gittiği okula gideceğinden çokta heyecan yapmıyordu. Bir iki gün derken okullar açılalı 2 ay olmuştu. O süre zarfında Bade birinden hoşlanmaya başlamıştı. Hatta bu o kadar ileri seviyeydi ki aşık olduğunu düşünüyordu. Çünkü bundan öncede bazı kişiler olmuş olsa da hiçbiri böyle hissettirmemişti. En sonunda gidip çocuğa açıldı ve beklemediği bir tepki ile karşılaştı. Çocukta onu seviyordu ve onu oracıkta öptü.

Bir hafta boyu mükemmel bir ilişki yaşadılar. Haftanın sonunda, pazar günü gecesi aralarında derin bir çekim oldu ve birlikte oldular. Bade ertesi gün okulda gülücüklerle yine onun yanına gitti ama çocuk hiç oralı olmadı. Bade morali yoktur diye düşündü. Tenefüste tekrar yanına gitti ama çocuk onun yüzüne bile bakmıyordu. En sonunda kolundan tutup bir yere çekti ve açık açık sordu.