Halledebilirdik | GXG

Kamp

"Ben bir peri masalına aşığım."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Bade'den..
"Bade, bade"

kulağıma boğuk gelen seslerle kıpırdanmaya başladım.

"Bade uyan hadi. Geldik."

Bu Beria hocanın sesiydi. Nerede uyuduğumu hatırlayınca gözlerimi yavaşça açtım. Onun boynundaki kokuyla benim saçımın kokusu birleşmişti. Kafamı usulca kaldırıp Beria hocaya baktım. Burun buruna gelince uykum temelli kaçmıştı. Hemen geriye çekilip gözlerimi dudaklarından alıp gözlerine diktim.

"Geldik mi?"
kafasını salladı. Ayağa kalktığımda dışarıda sıra olmuş kişilerin yanına gittim. Üç otobüsten de herkes inince kamp yerine doğru gitmeye başladık.

Kamp yapılacak yere geldiğimizde öğretmenler bizi durdurdu. Etrafima bakınmaya başladım. Ağaçlarla çevrili, kuş cıvıltılarıyla süslenmiş çok güzel bir yerdi. Doğayla iç içe olmanın bana iyi geleceğini düşünüyordum. Gözlerimi kapattım ve burada sadece dinlenip bir şey düşünmeyeceğime dair kendime söz verdim.

"Evet arkadaşlar, kamp yapacağımız yer burası. Herkes çadırını kurmaya başlayabilir. Çadır kurmayı bilmeyenler, bilenlerden yardım alsın."

Çadırımın olmadığını Samet hocanın dediği cümle ile hatırladım. Ne yapacağımı bilmiyordum ama Gamze hoca mutlaka bana yardım ederdi. Herkes çadırını kurmaya başlarken, benim gözlerim Gamze hocayı arıyordu. Sonunda onu kendi başına bir yerde görünce hemen yanına gittim.

"Merhaba hocam. Benim çadırım yok. Aslında vardı ama bazı sebeplerden dolayı getiremedim. Ne yapabilirim?"

"Keşke önceden söyleseydin canım ama hallederiz. Benim çadırımda kalırsın. Uygun mu senin için?"

"Uygun tabii ki. Teşekkür ederim."

Gülümseyip sarıldım, o da hemen karşılık verdi. Gamze hocaya sarılırken çekinmiyordum. İyi hissettiriyordu. Gamze hocanın çadırını yapma da yardımcı olurken hep bir çift göz bizde gibiydi. Yine de kendime söz verdiğim gibi düşünmeden yapmaya devam ettim.

Çadırı yapmayı bitirince benimkileri bulmak için etrafa bakınırken Beria hocayı gördüm. Çadırı yapılıydı ve önünde sandalyede oturmuş termosundan yudumlar alıyordu. O kadar asil ve güzel gözüküyordu ki. Her şeyin içinden sıyrılmış değerli bir mücevher gibi duruyordu. Çadırı da oldukça büyüktü. Buraya nereden baksan üç belki de dört kişi sığardı.

Beria hocayı iyice gözlerimle taradıktan sonra Alper ve Dersu'yu gördüm. Yanlarına giderken bir sandalye aldım ve oturdum.

"Biz çadır işimizi hallettik. Şimdi senin çadır işini halledelim. Ne yapsak?"

"Ben hallettim. Gamze hocaya söyledim benimkinde kalırsın, dedi."
Dersu elini alnına vurdu.

"Kızım, sende hiç mi akıl yok? Neden Beria hocaya söylemedin?"

"Sorumsuz biri olduğumu düşünecekti. Hem gel benle kal, demez herhalde."
Alper bir bakış yolladı. Aslında bu biraz şüpheye düşmeme yol açtı.

"Der miydi? Yok ya demezdi..herhalde?"

"Bu kadın sana evin olmadığında evini açmadı mı? Çadırını mı açmayacak?"