°°°
"Birkaç gündür görüşemedik, nasılsın?"
Son olan şu "kardeş çıkma" mevzusundan sonra ilk defa bir araya geliyordunuz Tatsu'yla. O da çekingen bir ifadeyle konuşuyordu seninle. Küçük bir çocuk mutluluğu vardı yüzünde aslında ama yine de şirin şirin utanıyordu.
"İyiyim Tatsu, sen nasılsın?"
"İyiyim ben de"
Öyle aptal aptal gülümseyerek oturuyordunuz onun evinin bahçesinde.
"Dün moralin bozuk gibiydi bir şey mi oldu?"
Şimdi. Babanın öğrendiğini söylemeli miydin? Yani ondan haberi yoktu tabi sadece aradığını biliyordu.
"Yok bir şey babamla biraz atıştık. Her zamanki biz" güldün
"Seni çok önemsiyor. Bu durumu ona bir süre daha söylememelisin bence. Söylemeyi düşünüyor musun?"
Yüzünde meraklı bir ifade vardı. Azıcık da endişeli. Neyden endişe ettiğini anlayamadın.
"Bilmiyorum. Babamdan bir çok şey sakladım bu zamana kadar ama bu farklı."
"Zamanı gelecektir illa ki, o zaman söylersin"
Sen onun yüzüne sorgulayan bir ifade ila bakınca hafifçe bir panikledi.
"Y-yani söylediğinde sinirlenip görüşmememizi isteyebilir belki de bilemiyorum. O yüzden biraz endişelendim."
Yüzüne bir iki saniye daha ciddi ciddi bakıp ardından gülümsediğinde o da rahatlamış ve sana gülümsemişti.
"Babam öyle biri değildir emin ol. Benim üzülmemi istemez."
"Emin misin?"
Tekrar kaşlarını çatıp baktın yüzüne. Ne demekti şimdi bu?
"Ne?"
"Yani... Hani bana o gece sabaha kadar anlattıkların? Seni o çocuktan ayıran oydu."
"O sadece Touya'yı korumak istedi."
"O da var tabi doğru."
"Tatsu, uzun zamandır bu konular aklıma gelmiyorken hayat çok daha güzel inan. O yüzden şimdi bunu konuşmak istemiyorum. "
"Özür dilerim, moralini bozmak istemedim"
"Sorun yok." Gülümsedin.
Biraz sessizlikten sonra aklına bir şey gelmiş gibi bakışlarını yeniden sana çevirdi.
"O sinirli sarışınla aranız nasıl? Nasıl gidiyor?"
"Normal."
"Ne demek normal? Sana çıkma teklifi falan etmedi mi hala?"
"Etti."
"Şaşırmadım, beni ilk gördüğünde öldürecek gibi bakıyordu."
