Yalnızlığa Doğan Güneş - Alina / TAMAMLANDI

23.Bölüm🥀

İyiii okumalaaar satır aralarında yorumlariniz ve voteleriniizi bekliyorum fikirleriniz benimiçin önemli🤩🤍 valla en çok bu bölümde bekliyorum tüm karakterlerimin yerine acı çektim

.

.

Yazardan

Tam 6 saat olmuştu han ailesinin biricik kızı yoktu ortada

Zeynep Han kaybetme korkusu en fazla olan insan her gece yaptığı gibi bu gecede saat 02.00 sularında çocuklarını kontrol etmeye kalkmıştı

Kızı yoktu yatağına hiç dokunulmamış pijamalarını giymemişti

O gece cırlamasıyla tüm aile toplanmıştı kamera kayıtları yoktu kaçırıldığı günün sabahından sonra kamera sisteminde kayıt gözükmüyordu

sabaha kadar karakoldalardı saat 08.00 sularındaydı yoktu kızları tam 6 saat olmuştu

Kerem Han yıkılmıştı hayatının 2.aşkı yoktu ortada
Kendi olduğu evde ne zarar gelmiş olabilirdiki 2.kez aynı şeyler oluyordu

Kızının geldiği ilk günleri düşündü kızı ondan korkuyordu  kızı her korktuğunda boğazındaki yumru büyüyordu

Polis Han ailesinin yanlarına ilerleyip "burada beklemenize gerek yok bir şeye ulaşırsak biz sizi bilgilendiririz" demişti

Çağrı Han nefes alamıyordu. Kızı, kardeşi, çocuk ruhu yoktu hayatını anlamlandıran ortada yok tu aldığı nefesler boğazında düğümleniyordu

Kerem Han oğullarını yiğenlerini hepsini kendi arabasına toplamıştı

"elimiz kolumuz bağlı duramayız Aren Eren Doruk Melih siz evde kalacaksınız ve kardeşinizi bekleyeceksiniz
Bizim tek ihtimalimiz var oda kaçırılma ihtimali ve 2 düşmanımız var Mehmet Coşar ve Hasan Yılmaz
Gürkan sen bunların tüm depodur evdir her şeyini bul sonrasında gruplara ayrılıp baskın yapalım"

Gürkan "Tamam amca ben yarım saate halledeceğim"dediğinde kerem bey kafasıyla onayladı

Oğullarında bir göz gezdirdi Eren 7 saattir susmaksızın aglıyordu

Aren hiç kimseyle iletişim kurmuyor sadece yeri inceliyordu

Ateş hem kardeşlerini hem abilerini toparlamaya çalışıyor ve kendini Markete gittiğine inandırmaya çalışıyordu

Poyraz duygularını belli eden taraftı ağlıyordu hayatı umruna takmiyor gibi gözüken poyraz ağlıyordu

Toprak 7 saattir bilmem kaçıncı krizi geçiriyordu

Çağrı elini sürekli kalbinde tutuyordu yutkunamıyor ve nefes alışverişleri çok düzensizdi

-

Han ailesi evlerine girmişti Zeynep Han'ın gözleri Merdivenden koşarak inip "Hoşgeldiniz" diyen kızını beklemişti

Eren "belki ablam gelmiştir"diyip merdivenleri 3er 5er çıkmaya başlamıştı

Zeynep Han kendini yere bırakıp yeri yumruklayarak ağlıyordu kimse onu tutmuyordu belkide tutmaya halleri yoktu

Çağrı han "anne" dedi ilk kez anne kelimesini kullanmıştı bir kişiye karşı

zeynep han onun gözlerine bakınca "ben zaten nefes alamıyorum yapma Anne"dediğinde zeynep han yerden kalkarak oğluna sarılmış Hıçkırarak ağlamaya başlamıştı

Aren sessizliğini koruyarak yavaş adımlarla ikizinin odasına çıkmış ve 7 saatlik olan sessizliğini bozup "lütfen gel"diyerek ağlamaya başlamıştı