Girift

13.BÖLÜM

Medya: Bade'nin giydikleri

------------------------------------

"İlaçlar beklediğimizden çok daha fazla bir seviyede etki etmiş Hacer teyze. Ameliyata gerek kalmadı çok şükür." Dedim karşımdaki tontiş hastama.

"Ah güzel kızım Allah razı olsun. Ne olduysa senin sayende. Allah ne muradın varsa versin."

"Estağfurullah Hacer teyzem. Görevim bu benim." Dedikten sonra yapması gereken birkaç bir şeyi söyleyip yolcu etmiştim Hacer teyzeyi.

Tekrar odama girecekken karşıdan bana doğru gelen abimi gördüm.

"Güzelim müsait misin?" Dedi yanıma gelince.
"Müsaitim abi gel." Dedim ve odamdan içeri girdim. Koltuğa oturup konuştum.

"Bir şey içer misin?"
"Yok içmiyim. Ben sana bir şey söylemeye geldim." Dedi.
Kaşlarımı çattım.
"Bir şey mi oldu?"
"Yok yok telaşlanma hemen. Ben işlerden çok bunaldım da Damla ve Efe'yi alıp biraz uzaklaşalım buradan diyoruz." Dedi.
"İyi düşünmüşsünüz abi. Çok yoruluyorsun burada. Gidin dinlenin biraz, hem benim yakışıklıma da değişiklik olmuş olur." Dedim.
"Evet, Efe'de sürekli tatile gidelim diye tutturuyordu bahane oldu işte. İyi ben gideyim o zaman yarın sabah uçağımız var." Dedi ve ayağa kalktı. Ben de kalkıp sarıldım ona.

"Görüşürüz abicim. Bol bol eğlenin. İkisinide öp benim yerime."

"Tamamdır güzelim. Sen de dikkat kendine ve mutlu olmaya bak." Dedi ve göz kırpıp odadan çıktı.

Mutluluk bu aralar benden biraz uzakta abicim.

Son hastamıda gördükten sonra işim bittiği için hastaneden çıkıp arabaya bindim. Eve gelince içeri girip üstüme daha rahat bir şeyler giydim.

Yarın izin günüm olduğu için evi artık düzenleyebilirdim. Hatta şimdiden de başlayabilirdim.

En çabuk olarak aksesuarlarımı yerleştirmeye başladım.

Yarım saatin sonunda her şeyi yerleştirmiştim fakat anneannemin hatırası saatim yoktu. Çantama ve diğer kolilerin hepsine bakmıştım ama yoktu.

Hiç bileğimden çıkarmazdım aslında ama düşününce baya bir süredir bileğimde yoktu. Bora'nın evinden gelmemiş olma ihtimali çok yüksekti. Çünkü İspanya'da yanımda yoktu. Ve benim onu hemen bulmam gerekiyor.

Ama nerede?

Aklıma Samet gelince hemen onu aradım.
"Yengem iyi misin?! Bir şey mi oldu?!" Dedi telaşla.
"Hayır hayır bir şey olmadı Samet. Ben, tüm eşyalarım Bora'nın evinden geldi mi onun için aramıştım." Dedim.
"Evde isteğin üzerine başka bir eşya kalmadı yenge. Hepsi sana teslim edildi." Dedi.

Sıkıntıyla alnımı kaşıdım.
"Anneannemin saati yok Samet. İspanya'ya giderkende yanımda olmadığına eminim. Eğer evdeysen ve işin yoksa bir ortalığa bakabilir misin?" Dedim.

"Hemen bakarım yengem, abim yok zaten işimde yok. Bakayım ararım seni." Dedi Samet. Tamam deyip kapattım.

Şaşırmamıştım. Zaten hep geç geliyordu da Samet neden evde? Bora'nın yanında olması gerekmez mi?

Anneannem vefat etmeden önce hediye etmişti onu bana. Benim için çok değerliydi. İş harici hiç bileğimden çıkarmazdım ama son olaylardan dolayı unutmuşum demek ki.

Başka nerede olabilir diye düşündüğümde aklıma hiçbir yer gelmiyordu. Hastanede takamadığım için oraya getirmezdim hiç, evde bırakırdım.

Birkaç dakika sonra telefonum çalınca hemen baktım. Samet arıyordu.

"Buldun mu Samet?" Dedim hemen.
"Yengem ben her yere baktım hiçbir yerde yok. Bir tek abimin yatak odası ve çalışma odası kaldı oraya da bizim girişimiz yasak yenge." Dedi.