Cage in Law [Completed]

CHAPTER SIXTEEN

Survivor

"Mike, Selene. Pinapatawag tayo ni Chief." Napatalon ako sa gulat at napatingin kami kay Steven na pabalibag na binuksan ang pintuan na humahangos.

Nagkatinginan kaming dalawa ni Mike

"Anong nangyari, Steven?" Nagmamadali ito at hindi mapakali. Lakad takbo na ang ginagawa namin dahil sa kilos nito.

"You'll know when we get there."

On our way, may nakasalubong kaming mga salamangkero na nag-aabang pagbaba namin ng hagdan, at sinamahan kami papunta sa isang tagong kwarto na mapupuntahan lamang gamit ang kapangyarihan nila.

It's a big room full of spells; the creation in every spells that wizards uses starts here as I overlooked the potions and there magical staffs on the corner. But that's not what we came here for.

They lead us on the back cornered and entered a portal that lead us to another room. There, I saw Chief and team, the head wizard Galahad, also with other wizards.

Its unusal to gather this match people in one room so I already get a hit wants wrong.

All the lights are open as the curtains showing the empty beds that uses for medication. The tools and equipments here is different from the one we encountered. This looks more advance and complete equipments.

"This is a hidden medication room for something like this."

As I walk closer to them, I finally saw what we are here for.

A half dead woman is lying on the bed. Conscious but her continued heavy breathing, and not blinking is bothering me. She's pale as grey and her pitch black pupils are bigger than usual. Its wouds did not escape my sight: The chained mark from her arms, feet, and neck.

Bumakat na ito sa katawan n'ya na parang matagal na siyang nakakadena. Hindi lang din 'yun panigurado ang sugat n'ya na hindi na makikita dahil sa suot nitong bestida.

"Nagsasalita s'ya," bumalik ang tingin ko sa mukha nito.

Pilit nitong binubuka ang bibig pero kitang kita ang bawat paglunok nito na parang nahihirapan itong magsalita. Siguro dahil na rin sa natamong sugat nito sa leeg.

"N-na-k-kata-kas...m-m-ma-may b-babae...dami...t-t-tulong..."

Nagkatinginan kami at naintrigang lumapit lalo.

"May mga kasama ka pa? Marami pa kayong hindi nakatakas?" asks Galahad.

Bumuka ang bibig ng babae, "O-oo."

Pumunta si Chief Simoun sa dulo ng kama para makita s'ya nito. Gumalaw ang mga mata nito patungo sa kanya. Agad nilang inayos ang kama at pinataas ito.

Halos maluha luha ito ng makita maigi si Simoun. "A-al-pha."

"Nakikilala ka n'ya, Chief." Pansin ni Charles dito.

Chief Simoun is the Alpha of werewolves. He just preffered calling him Chief than Alpha so he doesn't feel superior than anyone.

"Sabihin mo sa amin kung anong nangyari. Saan ka nanggaling? Bakit ganyan ang itsura mo?"

Tumutulo na ang luha nito at mukhang nahihirapan ng huminga.

"Kalma lang. Hingan malalim." Sabi ng Nurse dito habang binabantayan sa monitor ang puso nito.

"Wag kang mag-alala. Makaasa ka samin. Sabihin mo lang kung na saan ang iba mong kasamahan."

Lumunok ito ng paulit ulit at pinigilang umiyak ngunit kapansin pansin ang panginginig nito.

"K-kalu-luwa p-pa-para mabuhay...S-sa l-lugar k-k-kung saan nag-l-laho...b-bilog b-b-buwan." Pagkaputol putol nitong sabi. Hindi na nito magandang makumpleto ang sinasabi ng bigla itong nawalan ng malay. Panigurado dahil sa pagod.