Son Kod Karlos

9-Yemek

Umut koltuğun bir köşesine çekildi bende diğer köşeye çekildim.

"Umut bir teklif sundu"

"Ne teklifi?"

"Bilgisayar daki deney videolarını görmüş"

Kendimi mahçup hissedip başımı öne eğdim.

"Sonuç?"

"Teklif sundu"

"Almenda artık açıklarmıs'ın?"

Derin bir nefes aldım sonucun da her ne kaybedecek isem şuanlık pek bir önemi yoktu.

"Deneylere devam edersek bize daha iyi bir yaşam sunmayı teklif etti."

"Sende kabul ettin değilmi?"

Sinirli idi bir den koltuk dan fırladı.

"Evet"

Parmakları beni işaret ederken sesi nefret le yükseldi.

"O itin deneyler ile neler yapa bileceği'ni
hayal edebiliyor musun?
Tabi aklının ucun dan bile geçse evet cevabını vermez sin."

Yere doğru eğik olan başımı kaldır dım.

"Ne yapsaydım Umut?
Kabul etsem de etmesem de o deneyleri yapıcak dık.
Kabul etmeyip bu lanet yaşamı sunmaya devam mı etmeye izin vermeli idim?"

"En azın dan gelip bana sora bilir din BENCİL davranmasaydın ufacık da olsa"

Bencil kelimesini bastıra bastıra söylemiş di Bencil,Bencillik o kişi bendim değilmi hep kendini düşünen kişi kimseyi önemsemi'yen aslın da gerçek den BENCİL kelimesi ne idi?

Boğazıma sert bir yumru oturdu.
Yutkunu'up kendimi koltuğa bıraktım.
Umut da susmuş du zaten Karlos ise sesiz ce olan kavgayı izlemiş di.

🍀🍀🍀🍀

Bir süre düşündüm.Ayağa kalkarak kapıya doğru yöneldim.

"Nereye gidiyor sun?"

"İstediğini yapmaya anlaşma dan vazgeçtiği'mi söyleyeceğim "

"Tamam biraz sert çıkmış ola bilirim"

Kapıyı oda dan ayrılmak için araladım.

🍀🍀🍀🍀

Kapının önünde bekleyen görevli sert'ce çıkıştı.

"Nereye gittiğini sanıyorsun?"

"Sizin şu mükemmel patronunuz vardı hani onun ile görüşmem gerek"

Gitmem için izin vermiyeceğini biliyor dum fakat şansımı denemiş dim.

Bıkkınlık ile kapıyı açıp sırtım dan oda ya ittirdi.
Pes ederek cam duvara yaslan dım.
Umut göz ucu ile baktı.

"Ne oldu bakıyorum da gidememiş sin"

Cevap vermedim.
Soğuk zemine oturdum.Sırtımı cam duvara yasladım.
Karlos da yanı başıma kıvrıl dı.

🍀🍀🍀🍀

"Almenda"

Umut yine bir şeyler zırvalı'yacağa benziyor du zihnim de dönen tilki'leri zihnimin bir köşesine bıraktım.

"Efendim?"

"Tamam kusura bakma, yani öyle bir anda söyleyince açlık,susuzluk,yorgunluk falan bilmeden davran dım."

"Sorun değil anlıyorum"

"Affet tin mi?"

Omzu'mu silk dim.