از گذشته برایم فقط یک مشت کلمه مانده.
ففط چند فریم در حافظهام، که صحتشان هیچ وقت مشخص نمیشود.
من مجموع فریم های دروغین حافظهام هستم. آن ها من را معنی میکنند و روی بدنم برچسب میچسبانند. با این برچسب هاست که من معنی میشوم. وگرنه، محتوایی از آن خود ندارم.
