Stranger things-Steve harrington

7-zihin hırsızı

Billy~

Randevum için hazırlanıyordum. Babam ve susan gelmişti. Salondan,"çocuklar,biz geldik. Çocuklar? Neredesiniz?"dedi susan. Müziğimin sesini daha da açtım. Sigaramı yaktım. Saçıma saç spreyi sıktım. Elime parfüm sıkıp pantalonumun içine götürdük.

Son kez aynada kendime baktım ve gülümsedim. Kapım çalındı ve "Billy?" Dedi susan. "Biraz meşgulüm susan."dedim. "Aç kapıyı. Hemen."dedi babam arkadan.

Sigaramı söndürüp kapıyı açtım. "Ne var?"dedim. "Sen söylesene."dedi babam. "Bilmiyorum ki."dedim. "Max ve mia yok."dedi susan.

"Max'in penceresi açık."dedi babam. "Neredeler?"dedi babam. "Bilmiyorum."dedim.

"Bilmiyor musun?"dedi babam. "Herhalde atari salonuna falan gitmişlerdir."dedim. Dolabıma paltomu almaya yöneldim. "Bir şeyleri yoktur."dedim.

"Onlara göz kulak olacaktın."dedi babam.
"Biliyorum baba. Oluyorum. "dedim ve ceketimi dolaptan çıkardım ve giymeye başladım.

"Ama üç saat geciktiniz ve randevum var. Üzgünüm."dedim. "O yüzden mi kardeşlerini kollayacağına nonoş gibi aynaya bakıyordun?"dedi. "Bütün hafta onlara göz kulak oldum baba. Kaçmak istiyorlarsa kendileri bilir. Mia benim yaşımda. Sabah akşam bakıcıya ihtiyaçları yok. Ayrıca kardeşim değiller!" Dedim ve müziği kapattım.

Müziği kapattığım gibi babam üstüme geldi ve yakamdan tuttu. "Ne konuşmuştuk?"dedi ve yüzüme vurdu. "Ne konuşmuştuk?"dedi tekrar. "Saygı ve sorumluluk."dedim. "Aynen öyle."dedi. "Şimdi susan'dan özür dile."dedi.

"Özür dilerim susan."dedim. "Önemli değil neil..."dedi susan. "Hayır,önemli. Böyle davranamaz. Ama bunu telafi edecek."dedi ve yakamı bıraktı. "Akşam buluşacağı kevaşeyi arayıp randevuyu iptal edecek. Sonra da kardeşini bulacak. İyi, nazik ve saygılı bir ağabey gibi. Değil mi billy? Değil mi?"dedi.

"Evet efendim."dedim. "Pardon, duyamadım."dedi ve kulağını bana yaklaştırdı. "Evet efendim."dedim. Gözlerim yaşlandı. "Max ve mia'yı bul."dedi ve odamdan çıktı.

Mia~

Ormanda yürüyorduk. "Dart olduğuna emin misin?"dedi Lucas. "Evet. Kıçında aynı sarı desen vardı."dedi dustin. "İki gün önce küçücüktü."dedi max.

"Üç kere deri değiştirdi."dedi dustin. "Ne yaptı?"dedi Steve. "Deri değiştirdi. Büyümek için,domates kurdu gibi."dedi dustin. "Bir daha ne zaman değiştirir?" Dedim.

"Yakında olmalı. O zaman da büyümesi tamamlanmış olur. Arkadaşlarının da. "dedi dustin. "Artık kedi yemekle yetinmez."dedi Steve. "Ne, kedi mi? Dart kedi mi yedi?"dedi Lucas.

"Hayır,ne? Yok..."dedi dustin. "Ne? Mırnav'ı yedi ya."dedi Steve. Steve'e doğru "mırnav mı?"dedim. "Dustin'in kedisi."dedi bana bakarak.

"Steve!"dedi dustin. "Biliyordum! Onu sakladın!"dedi Lucas. "Hayır! Hayır, ben... beni özlemiş. Dönmek istedi."dedi dustin. "Yalan!"dedi Lucas. "Demogorgon olduğunu bilmiyordum."dedi dustin.

"İtiraf mı bu?"dedi Lucas. "Boş verin. Gitmeliyiz."dedi max. "Boş veremem! Ekibi tehlikeye attın! Kuralımızı çiğnedin!"dedi Lucas. "Sen de öyle!"dedi dustin. "Ne?"dedi Lucas. "İki yabancıya gerçeği anlattın!"dedi ve ışığını yüzümüze yansıttı. "Yabancı mı?"dedi max. "Sen de istedin!"dedi Lucas. "Evet ama anlatmadım Lucas."dedi dustin.

"İkimiz de kuralları çiğnedik. Yani eşitlendik."dedi dustin. "Hayır! Eşitlemedik. Hiç deneme bile. Aptal hayvanın bizi yiyebilirdi!"dedi Lucas.

"Benim suçum değildi! Bizi yemezdi." Dedi dustin. "Çocuklar?"dedi Steve. "Çocuklar!"dedi steve. Demogorgonların sesi duyuluyordu. Steve sopasını omzuna atıp yürümeye başladı. Çocuklar ile arkasından gitmeye başladık. "Hayır. Neden sese doğru gidiyorsunuz? Kime diyorum? Kahretsin."dedi max. Elimle gel işareti yaptım.